What do they think they are doing?? Not much more than a week ago we were demonstrating against European software patents in Brussels, shouting ‘this is not a banana republic’, only to be confronted with more banana tactics this week: apparently they (the council of ministers) tried AGAIN to put this up as an A-item on the agenda of the meeting of ministers of agriculture&fishery. This means that it (the council proposal about software patents) will most likely be ratified, without discussion (more info on this can be found on the ffii website, along with all the gory details about how democracy is a farce in Europe.

A couple of questions come to mind: first of all what do the ministers of agriculture&fisherey know about software patents? How can they be expected to know the consequences of their act of ratification?
But the most important question to me is: when will it end? When will Europe be a democracy, when will the voice of the parliament (and thus the people) be taken serious? My hope is that the new constitution (which by no means is perfect) will bring this democracy. I hope the constitution will finally bring an end to the back-rooms and secret decisions, an end to the unlimited influence of multinationals on European regulations. I mean, come on, THIS IS NOT A BANANA REPUBLIC!

(so vote YES on the constitution, vote YES on democracy)

We all know and use google, of course. The big central repository of knowledge, the Institute that crawls the web day after day collecting information and links. Ever thought about the influence google exercises on the internet, or even bigger: on society? As the most popular search engine, they have the power to decide what you are going to see if you enter a search query. Especially know that they have gone commercial for real, selling stocks and all, the danger is more than real that google gives us a reality that is largely determined by capital: who transfers funds to google to end up high in the search rankings, which stock holders use their influence to jimmy the search results?

One of the things about google that bites so much is that we simply don’t know. It is a closed source operation, you can’t peek behind the scenes. This is why it’d be nice to have something I’d like to call OpenGoogle for now: a search engine with the potential of google but whose content is build collaborativelly by contributors world wide.

Let me explain. What I envision is something like setiathome, where people world wide contribute cpu power, but not only that, they also contribute some storage space and a bit of bandwidth. Perhaps we have specialised clients, some that only do the crawling and others that exclusively handle queries with yet others coordinating everything. But maybe a universal client, that does all these things together is more convenient.

Two keywords, however, are important: decentrality and redundancy. Obviously, we can’t have a central storage with all data and query handling concentrated in one place. Whats more, we need redundancy. We can’t have that because one of the nodes is (temporarily) unavailable, the whole system breaks down.

So far, this idea is in the pre-brainstorm phase, something rolling around the back of my head. Together with Erik Borra, I hope to make the plans a slight bit more concrete. We’ll have some reading up to do on grid computing, multi-agent systems and distributed applications of course. Who knows, perhaps at whatthehack (the international hackers event in The Netherlands) we can have a kick off meeting.

Ik deed er altijd een beetje lacherig over, de Big Brother taferelen in Amerika. ‘Rare jongens, die Amerikanen’. Waar een vergaande wijziging van de grondwet (in de vorm van een brij van amendementen waar geen normaal mens wijs uit kan) de vrijheid van de burger ernstig inperkt. CIA agenten mogen huizen doorzoeken, of er nu een redelijke verdenking is of niet, zonder de bewoners hier (vooraf of achteraf) van op de hoogte te stellen. Allerlei soorten gegevens worden bewaard en opgeslagen, zodat het lenen van een boek over wapens van de bibliotheek al een verdacht feit wordt.

Maar in de afgelopen weken is het lachen mij een beetje vergaan. Want ook in Nederland is het ultra-rechtse kabinet hard bezig een dergelijk Orwelliaans landschap te creeeren. Wetten waarin mensen kunnen worden vastgezet zonder dat er sprake is van een werkelijke verdenking (het laten staan van een baard kan voldoende zijn) zijn in de maak. Gegevens van telefoon en internet moeten door de providers worden bewaard (www.bezwaarplicht.nl), zodat de politie ten alle tijden kan nagaan of je niet toevallig een paar Jihad sites hebt bezocht. De geringste verdenking van de AIVD is voldoende om in het zoeklicht komen te staan, en aangezien niemand kan controleren op basis van welke feite de AIVD haar conclusies trekt kan men zich onmogelijk tegen beschuldigingen verdedigen.

Dit alles gebeurd onder de noemer van terrorisme bestrijding. Dit vind ik echter een beetje moeilijk te geloven. Ga maar na, hoeveel doden hebben we per jaar te betreuren t.g.v. terrorisme (op eigen bodem dan wel te verstaan, daar zijn deze maatregelen immers op gericht). Als we Volkert van der G. rekenen tot het legioen van vrijheidbedreigende terroristen, dan komen we op gemiddeld 1 slachtoffer per jaar. In mijn vorige stukje repte ik al even over de 6000 doden door luchtverontreiniging van auto’s. Dat is dus 60.000% meer doden per jaar, maar wordt daar evenveel aandacht aan besteed? Welnee, dit probleem wordt door de overheid gewoon doodgezwegen. En wat te denken van de vele doden onder het rokende deel van de bevolking, lijkt me een groter probleem dan terrorisme en toch wordt daar slechts mondjesmaat en laks tegen opgetreden. Zo kunnen we nog wel even doorgaan: de voedingsindustrie (en dan met name de vleesverwerkende industrie) heeft enkele honderden doden per jaar op haar geweten, maar waar is de overheid? Die roept om ‘zelfregulering’ en dat is het dan wel.

Zijn ze nou dan zo dom in Den Haag dat ze dit zelf ook niet in zien, dat er veel grotere bedreigingen zijn voor de volksgezondheid dan het terrorisme? Ik denk dat ze dat donders goed weten, deze heren (en de enkele dame) zijn namelijk allemaal volwassen geworden in de tijd dat je nog gerust 10 jaar mocht studeren. Nee, terrorisme is niet de werkelijke reden van deze maatregelen. Wat dan wel? Ik kan een gokje wagen: wellicht dat de platen- en filmindustrie hier en daar wat centjes aan de verantwoordelijken heeft toegeschoven. Immers, is het verzamelen van al die gegevens over internetgebruik niet ontzettend handig bij het opsporen van illegale downloaders van muziek en films? De maatregelen om mensen die zich verdacht gedragen op het politiebureau te laten melden?? Erg handig om dissidenten koest te houden, milieuactivisten bijvoorbeeld (ook de tammere soort). Het lijkt welhaast een of ander Aziatisch communistisch regime!

Dit rechtse kabinet lijkt ons land klaar te stomen voor een dictatuur. Brr, wat een toekomstbeeld, Balkenende als dictator en Donner als zijn chef veiligheid, je moet er toch niet aan denken. De homoseksuelen weer lekker op de brandstapel, het gezin als hoeksteen van de samenleving en iedereen die een afwijkend geluid laat horen meteen in het gevang! Om het allemaal te verdoezelen wordt het terrorisme door de politicie aangewend om hun idealen te rechtvaardigen, en D66 mag intussen de schijn ophouden dat dit kabinet enig democratisch besef heeft, maar erg geloofwaardig doen ze dit niet. Het wordt tijd dat het volk in opstand komt tegen deze onderdrukkers, dus surft allen naar Bits of Freedom, waar onze (digitale) burgerrechten nauwlettend in de gaten worden gehouden.

Het kabinet heeft weer eens inspiratie, en gaat werknemers die illegalen in dienst hebben nog eens extra hard aanpakken. Op het eerste gezicht niks mis mee, maar ik heb hier toch mijn twijfels over. Toevallig heb ik ook de pet van werkgever aan de kapstok hangen, ik neem dus wel eens mensen in dienst. Vooralsnog heb ik geen ‘illegalen’ in dienst genomen, maar deze regering dwingt me bijna om het wel te doen.

In mijn studie kom ik veel buitenlandse studenten tegen, ik volg de Master of Logic aan het Institute for Logic, Language and Computation en hier komen veel internationale studenten op af. Nu is het zo dat wanneer je in Nederland studeert, je ten eerste recht hebt op een (tijdelijke) verblijfsvergunning. Daarnaast mag je ook in Nederland werken, zij het met enkele restricties (met name op het aantal uren). Regelmatig heb ik met mijn bedrijf opdrachten waar ik best hulp van deze studenten kan gebruiken. En aangezien studeren in Nederland ontzettend duur is voor studenten buiten de EU, hebben zij ook wel oren naar een bijbaantje.

Maar helaas, het blijkt onmogelijk om de benodigde papieren in orde te krijgen. Om te kunnen werken is een SOFI nummer nodig. En voor dit sofi nummer is een verblijfsvergunning nodig. Deze vergunning kan worden aangevraagd door de student, maar deze moet dan wel een aantal behoorlijk ingewikkelde formulieren doorwerken. Nu is dat op zich geen probleem, deze studenten zijn over het algemeen van hoog niveau. Het formulier is echter in het Nederlands. En dan nog niet eens in normaal algemeen beschaafd Nederlands, nee je moet welhaast jurist zijn om de gebruikte termen te kunnen interpreteren.

Maar goed, na (met hulp van een Nederlandse medestudent en de onderwijsadministratie) de formulieren te hebben ingevuld, en blootgesteld te zijn aan de nodige fysieke onderzoeken, zou alles toch in orde moeten zijn. Mooi niet, de formulieren belanden ergens bij de overheid op een grote stapel, en niemand kijkt er meer naar om. Sommige van deze studenten zijn nu al anderhalf jaar bezig, maar telefoontjes en aangetekende brieven worden simpelweg genegeerd. In al die tijd kunnen ze geen (legaal) werk doen, ze kunnen dus kiezen tussen een bestaan ver beneden de armoedegrens of zwart werken. En dit laatste is nu juist wat de overheid dus met strenge maatregelen wil aanpakken. Het lijkt wel of de overheid internationale studenten liever ziet gaan dan komen.

Het is maar weer 1 van de vele voorbeelden van de achterlijke hypocrisie van dit kabinet. Ze kijken enkel naar de symptomen, maar de werkelijke problemen worden met wat wetjes onder het tapijt geschoven. Hard optreden! Echt goed voor de kenniseconomie is een dergelijke opstelling ook niet: bedrijven werken beneden de theoretische capaciteit omdat ze niet deze zeer geschikte werknemers in dienst kunnen nemen. Daarnaast loopt het bedrijfsleven op deze manier een flinke injectie van hooggeschoolde kennis mis. Ik snap het niet, jij wel?

Onlangs initieerde Harrie Kampf op de mailinglijst van GroenLinks Den Haag onbedoeld een discussie over de tegelgooiers, figuren die bakstenen of stoeptegels van een viaduct hadden gegooid met als gevolg een dodelijk ongeluk. Enigszins ongelukkig stelde ik toen dat wat mij betreft stenen gooien en auto rijden beiden even kwalijk zijn en uit dezelfde grondhouding voortkomen: het negeren van de effecten van je daden. Sterker nog, door het autorijden sterven jaarlijks duizenden mensen (verkeersongelukken en luchtvervuiling), terwijl de slachtoffers van stenengooiers op twee handen te tellen zijn. Quantitatief gezien is autorijden dus erger dan tegelgooien!

Hoe dan ook, uiteindelijk kwam mijn plan weer boven om eens uit te rekenen per hoeveel kilometer een automobilist nu een moord heeft gepleegd. Een simpel rekensommetje: deel het aantal gemaakte autokilometers in Nederland door het aantal verkeersdoden. Bij deze dus!

Allereerst de cijfers. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau werd er in 2000 zo’n 8.500 kilometer per inwoner met de auto afgelegd. Het Centraal Bureau voor de Statistiek spreekt over zo’n 15,5 miljoen inwoners in datzelfde jaartal, dit komt dus neer op 15.500.000 x 8.500 km = 131.750.000.000 autokilometers per jaar. Dat is dus 131,75 miljard kilometer.

In een recente advertentie werd gerept over een aantal van 6000 doden door luchtvervuiling per jaar. Delen we 131,75 miljard door 6000, dan komen we op 1 dode door luchtvervuiling per 21958333 (22 miljoen) kilometer. Delen we dat weer door 8500 (het aantal autokilometers per persoon per jaar), dan komen we op plm. 2500. Ofwel: een persoon moet 2500 jaar autorijden om 1 dode op zijn naam te hebben staan.

We kunnen het ook anders benaderen. Stel dat een gemiddeld persoon 40 jaar van zijn leven auto rijd (ik ben hier conservatief, helaas gaan veel mensen tot hun 70e of 80e door met autorijden, 60 jaar lijkt dus realistischer). Dit betekent dat 64 mensen die elk 40 jaar lang 8500 kilometer per jaar rijden 1 gezamelijk 1 dode op hun geweten hebben. Een automobilist kan dus aan het eind van zijn leven zeggen ‘zo, ik ben voor een vier-en-zestigste deel verantwoordelijk voor een sterfgeval).

De cijfers zijn (gelukkig) niet zo indrukwekkend als ik had verwacht. Wel zijn er enkele kanttekeningen te maken. Allereerst ga ik hier natuurlijk uit van een uniforme verdeling van gemaakte kilometers en doden ten gevolge van luchtvervuiling. Uiteraard zal het aandeel per automobilist in een sterfgeval ten gevolge van luchtvervuiling in minder druk bevolkte gebieden lager zijn. Echter, voor de automobilist die vooral in drukke gebieden (de Randstad, Den Haag) automobileert ligt dit aandeel dus automatisch hoger! Daarnaast is 6000 doden per jaar wellicht een conservatieve aanname, de discussienota over tolpoorten van de gemeenteraadsfractie van GroenLinks in Den Haag spreekt over cijfers van het RIVM welke duiden op 10.000-15.000 doden per jaar. Dan stijgt het aandeel dus al tot een twee-en-dertigste deel. Daarnaast neem ik in deze berekening de doden ten gevolgve van verkeersongelukken niet eens mee.

De vraag blijft, is dit acceptabel? Is het dit waard? Ik blijf van mening dat elke dode veroorzaakt door luiheid van een ander een dode teveel is. Echter, het individu zal waarschijnlijk denken ‘ach, wat is nu een vier-en-zestigste deel, bovendien ken ik die mensen toch niet’ en zal het dus inderdaad voor lief nemen als hij/zij voor het minste geringste de auto start. Verder laat ik hier de overige effecten van automobilisme buiten beschouwing, denk hierbij aan de agressie en stress gepaard gaande met autorijden, de geluidsoverlast en de gevolgen voor de natuur (flora en fauna), het landschap en de openbare tuimte.

Als samenleving zouden we ons moeten afvragen of 6000 doden per jaar acceptabel is. Een mensenleven is (volgens een Europese vuistregel) maximaal een miljoen euro waard. Anders gezegd, een maatregel die per gered mensenleven minder dan een miljoen euro kost is economisch rendabel en dient uitgevoerd te worden. Ik ben benieuwd hoeveel het autoverkeer onze economie nu werkelijk oplevert. Ik heb hier geen cijfers over, maar op basis van bovenstaande kan ik concluderen dat de netto opbrengst minstens 6 miljard euro (en waarschijnlijk een veelvoud daarvan) moet bedragen om op economische gronden het automobilisme te kunnen verdedigen.

Op morele gronden is automobilisme op geen enkele manier te verdedigen, die uitzondering daargelaten waar iemand werkelijk geen alternatief heeft. Zouden we het automobilisme tot deze uitzonderingsgevallen beperken, dan zou het leven in onze stad en ons land een stuk aangenamer zijn!