Last sunday was the finale in the IDL darts championship, and in the audience were several people with a new gadget: shirts with displays in them (or rather, shirts with light effects in them). It looked like a generic shirt, only part of it was blinking and changing colors (it was a Dutch flag iirc).

Now, on slashdot we also read about smart shirts: shirts with elaborate nanotech in them that monitors your heart-rate, temperature and whats more. Useful for monitoring elderly, athletes or (of course) soldiers.

Now this is where the dream I had last night comes in: shirts with activation codes. You buy a branded shirt, say a nike shirt. Only there is no nike logo on it, for that you first have to activate it. Once you upload the activation code into your shirt, to make sure you’ve got the genuine product, the logo will appear!

Sort of reminds me of this sci-fi story i read in Asimov’s one or two months ago. In the story people would install (or rather have tatooed on them) corporate displays. They could show whatever they wanted on the displays, but once in a while a commercial for the company would show up. Actually, I’m surprised you can’t already have your body tattooed with the coca-cola logo all over and receive a nice sum of money from the good coca cola company…

Terwijl ik dit tik zit ik in de raadszaal van Den Haag (op de publiekstribune), waar momenteel de bespreking van het collegeakkoord ‘meedoen’, opgesteld door PvdA, VVD en GroenLinks, plaats vindt. Ik was al een keer eerder aanwezig bij een raadsvergadering, toen het oude college nog doof was voor de eisen van het actiecomite Haags Luchtalarm, maar dat was maar kort. Nu ik hier wat langer zit en eigenlijk de hele vergadering, die al om half 4 vanmiddag begon (het is nu 6 over 11), meemaak besef ik pas wat een raar circus het eigenlijk is.

Om te beginnen, de orde in de zaal. Het lijkt wel of ik in een collegezaal vol eerstejaars ben aanbeland: men loopt maar wat heen en weer, voornamelijk uit de VVD hoek op de publieke tribune klinkt voortdurend storend gebabbel en gelach, raadsleden lezen de krant in plaats van zich te concentreren op het gezegde, de voorzitter (burgemeester Deetman dus) speelt verveeld met zijn voorzittershamer of gaat uitgebreid met de vinger in de neus terwijl hij verveeld aanhoort wat raadsleden zeggen en zo voorts.

Maar ook inhoudelijk maakte het geheel weinig indruk op mij. De fracties van de collegepartijen gaan niet tot nauwelijks concreet in op de vragen die de oppositie hen stelt, maar herhaalt wat reeds in het collegeakkoord staat geschreven. Natuurlijk wordt ‘mijn’ partij, GroenLinks, bevraagd over het ‘groene hart’ in het collegeakkoord. Terecht wordt gesteld dat dit niet goed naar voren komt, en helaas weet mijn partij mij wat dat betreft ook niet te overtuigen. De opmerkingen van de SP raken verder over het algemeen kant nog wal, en op vragen van het CDA over de luchtkwaliteit reageert de wethouder van Woensel vaag en ontwijkend.

Echt integer kwam het geheel niet op mij over. Voorzitter Deetman is CDA-er maar lijkt wel overgestapt te zijn naar de VVD. De VVD krijgt zondermeer het woord, zonder daarin beperkt te worden door Deetman. Ook smalende opmerkingen van de VVD worden door Deetman met goedkeuring ontvangen, en andere partijen worden kortgehouden. Zoals gezegd, vanuit de publieke tribune klinkt brallend gelach als een VVD-raadslid een andere partij schoffeert.

Mijn vertrouwen in de democratie heeft weer een extra deuk opgelopen. Vooral bij de grotere partijen zie ik een gebrek aan respect voor collega raadsleden en kiezers. Ik denk, dat als kiezers zouden zien hoe de mensen die zij als vertegenwoordigers hebben gekozen zich gedragen, ze zich de volgende keer wel twee keer achter de oren zouden krabben en heel anders zouden stemmen.