Sci-fi emergency
Zaterdag was ik klaar met Charles Stross’ Iron Sunrise, dus zondagavond greep ik voor het slapengaan in de kast naar een nieuwe titel. Maar, ik greep mis! Ik was door de stapel heen! Dus maandag meteen naar de ABC gesneld, de enige winkel met een serieuze sci-fi collectie, voor een nieuwe voorraad. Overigens bleek achteraf dat ik toch nog 1 of 2 titels ongelezen in de kast had staan, maar goed. Beter een paar teveel dan te weinig.
Om met Iron Sunrise te beginnen: alleraardigst boek. Een aantal oude karakters uit het bekende Eschaton universum, maar ook nieuwe karakters. Een groot deel speelt zich af op ruimtestations en schepen, en de plot is boeiend doch aan het einde niet zo heel spannend meer. Stross’ schrijfstijl maakt een hoop goed, dus uiteindelijk toch met plezier uitgelezen.
In de ABC werd het me weer moeilijk gemaakt. Hoewel ik me strak had voorgenomen slechts 2 boeken aan te schaffen, zijn het er toch weer drie geworden. Twee veilige keuzes, en een gok met een goed gevoel:
- Robert Reed, Down the Bright Way
- Alastair Reynolds, Pushing Ice
- Stephen Baxter, Manifold Time
Van Robert Reed heb ik al een aantal boeken gelezen, genoeg om er meer van te willen lezen. Zijn nomadische verhalen hebben vaak een interessante twist. Een ruimteschip met daarin opgesloten een planeet, zoals in Marrow, bijvoorbeeld. Ik ben dan ook benieuwd naar Down the Bright Way, dat gaat over een ras dat zich door de melkweg veprlaatst middels portalen.
Een van mijn all-time favorites is toch zonder twijfel Alastair Reynolds. Sinds Chasm City, een must read voor liefhebbers van het genre, laat ik geen van zijn boeken liggen. Duister geheim buitelt over duister geheim in Chasm City, dat zich afspeelt in een stad gebouwd op een (u raad het al) krater ergens op een verre planeet. Heerlijk! Ook Century Rain is een klassieker te noemen. Sci-fi meets mystery, het verhaal gaat over een detective in 1940 in Parijs versneden met het verhaal van een wetenschapper uit de 23e (om en nabij) eeuw. Bijzonder gedaan, en zonder twijfel een boek met cliffhanger na cliffhanger.
De gok met een goed gevoel is dus het boek van Stephen Baxter: Manifold Time. Dit is, als ik het goed heb begrepen, het eerste deel van de manifold serie. Het speelt zich af in 2010, de niet al te verre toekomst dus. De aarde is verpest en dreigt ten onder te gaan aan door menselijk handelen veroorzaakte natuurrampen. Een man laat het er niet bij zitten, en bouwt zijn eigen ruimteschip om het melkwegstelsel te koloniseren. Ongeloofwaardig verhaal? Klinkt een beetje als de ark van Noach? Geen idee, maar dat er niets mis is met het in een nieuw jasje gieten van oude verhalen heeft Dan Simons inmiddels wel bewezen lijkt me (zijn Olympia moest ik helaas laten staan, anders waren het 4 boeken geworden).
Dan nog even kort over David Brin, en de uplift serie. Een hele tijd terug al las ik Sundiver. Een spannend boek, met intrige en dicht bij huis: het speelde zich af in ons eigen zonnestelsel. Daarna heb ik gelijk maar de hele serie aangeschaft, maar na Brightness Reef heb ik deze even in de kast laten staan. Noodgedwongen ben ik dus nu begonnen in The Uplift War, en raak toch weer geboeid door de fantasierijke doch realistische manier waarop Brin buitenaardse rassen ten tonele laat verschijnen. Hij laat zien hoe zij overeenkomsten hebben met de mensheid, maar ook waar de verschillen liggen. De verschillende rassen hebben allemaal hun eigen cultuur, geworteld in hun evolutie. En of dit nu reptielachtigen, vogelachtigen, mensachtigen of compleet buitenaardse wezens zijn, deze cultuur weet Brin altijd treffend neer te zetten. The Uplift War valt tot nu toe niet tegen, maar meer daarover later.
