Vanavond was het weer zover, het verkeerscirculatieplan. Deze keer een gezellige hoorzitting, in de raadszaal. De sprekers (waaronder ik) mochten zich voor de gelegenheid in de zetels van de raadsleden nestelen. De commissieleden zaten op de plek van de wethouders.

Er waren 49 mensen aanwezig, de eerste begon meteen al met een ‘ordevoorstel’. Niet alle leden van de commissie waren aanwezig, en daar werd door een mijnheer die zichzelf niet voorstelde meteen bezwaar tegen gemaakt. Onzin natuurlijk, de commissie is bij elkaar zoals deze bij elkaar is. Als er partijen zijn die zich niet om het VCP bekommeren, dan moet je bij die partijen zelf zijn in plaats van de boel op te houden.

Een lange reeks herhalingen van herkauwde argumenten, die begon met een geflipte biochemicus die graag een wedstrijdje ‘wie heeft het hoogste IQ’ met de voorzitter aan wou gaan. Een hele stoet sprekers, met soms een grapje hier, soms een demonstratie daar, volgde. Toen de geflipte biochemicus bij voorstanders luidkeels ‘boe’ begon te roepen, had ik het eigenlijk wel gehad.

Maarja, ik moest nog wachten tot het eind, ik was namens vcp-ja.nl nummer 48 op de lijst van 49 sprekers. Tot een dialoog is het dus niet gekomen, en ook mijn eigen bijdrage had beter achterwege kunnen blijven. Gebrek aan voorbereiding, en om 23:15 te vermoeid om nog een coherent verhaal te kunnen houden. Nee, mij hoeven ze echt niet te vragen om raadslid te worden (ik vermoed ook niet dat onze kandidatencommissie die inschattingsfout zal maken).

De meeste verhalen waren samen te vatten in ‘Ik ben Dhr. A van bewoners/winkeliers vereniging B. Als mensen via straat X naar straat Y willen, komen ze door onze buurt / komen ze juist niet meer door onze buurt’. Iedereen tovert her en der getallen en aannames vandaan (zowel in het VCP zelf, als ook door de tegenstanders), en natuurlijk zijn de cijfers van de ander altijd op drijfzand gebaseerd en de eigen cijfers De Waarheid zelve.

Enkele hoogtepunten wil ik de mensen toch niet onthouden: het haags milieu centrum en het actiecomite vcp-nee.nl hebben om de tafel gezeten, en zijn tot een lijst met punten gekomen waar ze het over eens zijn. Belangrijkste hierin is de overeenstemming over de noodzaak het aantal autobewegingen te verminderen.

Later op de avond werden ook nog enkele nuttige opmerkingen gemaakt over de afbraak van het vervoer per rail (de tram). Er zijn in de afgelopen decennia best wat tramlijnen verdwenen (onder VVD bewind overigens), het zou goed zijn als hier weer aan wordt gewerkt.

Het VCP is mischien niet het beste plan, maar het is in ieder geval een plan. Een start van de aanpak van flinke problemen met de automobiliteit in de stad. Den Haag is simpelweg niet berekend op doorgaand verkeer, daarvoor zijn de wegen te smal. Helaas is er erg veel pessimisme, mischien ook omdat het college de burgers en ondernemers simpelweg heeft gepaseerd met dit plan. Het was wellicht verstandiger geweest eerder in overleg te treden. Ik vrees dat de verhoudingen nu zijn verpest, en dat deze kans om eindelijk eens tot iets te komen is verspeeld (kwade opzet van de VVD?).

Overigens was dit voor mij de laatste keer dat ik mij actief met het VCP bemoei. Ik ben tot de conclusie gekomen, dat ik mijn schaarse vrije tijd niet graag door breng in het gezelschap van geflipte biochemici en bewonersorganisaties. Let wel, er zitten een heleboel redelijke mensen bij het vcp-nee, en uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een mooie, auto-vrije doch bereikbare binnenstad. Maar nu ik lekker warm in bed lig naast mijn partner, die me bij hoge uitzondering toestaat met de laptop op schoot deze log af te maken, besef ik dat er betere manieren zijn om mijn tijd te besteden.

Als ik niet de tijd in het VCP gebeuren kan steken die ik er in zou moeten steken, dan kan ik er gewoon simpelweg beter mee ophouden. Laat ik mij voorlopig maar eens concentreren (wat politiek betreft) op de werkgroep open source van GroenLinks en mijn penningmeestersschap van de afdeling Den Haag van GroenLinks.

Zit ik hier rustig darts te kijken, scrollt ineens de mededeling ‘I.v.m. belangrijk Shownieuws een extra ingelaste uitzending om 22.30 uur’ door het beeld. Belangrijk Shownieuws?? Met een hoofdletter S nog wel??? Nu word zelfs ik nieuwsgierig. Bij nu.nl weten ze nog van niks, en ook nog geen Volkskrant alert ontvangen. Ik houdt het bijna niet meer! Is het al 22.30 uur??

Begin december kon ik niet voorkomen dat ik de American Book Center in Den Haag binnen liep. Eenmaal bij de sci-fi sectie aangekomen werd mijn aandacht getrokken door ‘Cities in flight’, een bundel van verhalen geschreven door James Blish. Wat de aandacht trok, in eerste instantie, was het simpele uiterlijk en de ronde hoeken. Heel vluchtig de achterflap gescanned, en het voorwoord van Stephen Baxter (red, check!).

De verhalen zijn geschreven in de jaren vijftig, maar lezen nog steeds goed weg. Het verhaal begint met intriges in de politieke wereld van 1950, gekenmerkt door een Verenigde Staten dat zich onder de dreiging van het totalitaire communistische regime van de Russen eigenlijk transformeert in precies dezelfde totalitaire staat. Verkenning van de ruimte staat op een zeer laag pitje, meer in het geheim worden projecten uitgevoerd die hier verandering in moeten brengen.

Uiteindelijk lukt dit, met als basis de uitvinding van de spindizzy, waarmee de zwaartekracht kan worden gemanipuleerd, en een drug die het verouderingsproces stopzet. Deze twee uitvindingen maken het enerzijds mogelijk snel lange afstanden af te leggen en anderzijds om het leven dusdanig te rekken dat ook echt lange afstanden (naar andere sterrenstelsels bijvoorbeeld) mogelijk in een mensenleven zijn af te leggen.

Op een gegeven moment is er een aarde-omvattend regime (‘het bureaucratische regime’) dat zo verstikkend werkt, dat hele steden met behulp van de spindizzy opstijgen en de ruimte in trekken op zoek naar werk. Af en toe land zo’n stad op een gekoloniseerde planeet om een contract uit te voeren, dan gaat de stad weer verder.

Het grootste deel van de rest van het boek is gevuld met verhalen over New York, dat als stad ook is opgestegen en nu een Okie stad is. In de aanloop lezen we hoe een jonge jongen onbedoeld en ongewild in (of op) een andere kleinere stad (Scranton) beland net op het moment dat deze opstijgt. Uiteindelijk komt hij terecht in New York, waar hij uiteindelijk een hoge positie zal bekleden.

Uiteindelijk is New York, na heel wat omzwervingen, in een ander sterrenstelsel,  permanent neergestreken op een planeet, waar ze een oude vriend tegenkomen: de planeet He. Deze planeet is door New York ook van spindizzies voorzien, en fungeert dus als een groot ruimteschip. Zij hebben ongelooflijke afstanden afgelegd, en zijn tot de ontdekking gekomen dat het einde van het universum nabij is.

Het ons bekende universum, dat bestaat uit materie, dreigt samen te vallen met een ander universum bestaande uit anti materie. Net als in de theorieen in Nulapeiron serie van John Meany, is de entropy in dit anti-universum precies tegenovergesteld aan het onze. Bij ons zorgt entropy ervoor dat orde altijd terugvalt in chaos, in het anti-universum is het juist chaos dat zich ontwikkelt naar orde.

Hoe dan ook, uiteindelijk weten ze dit probleem te overkomen. Het einde is wat mij betreft niet bijster sterk, maar dat lijkt mij niet meer dan logisch in een bundel verhalen. De verhalen zelf zijn wel erg boeiend en meeslepend. Er zitten enkele spannende stukken tussen, zeker wanneer de jonge jongen in New York belandt en daar allerlei avonturen beleeft. De concepten die Blish introduceert zijn nog steeds modern, overigens is het Blish die verantwoordelijk is voor de term ‘gas giant’. Deze term wordt tot op de dag van vandaag door astronomen gebruikt als aanduiding voor grote gas-achtige planeten zoals Jupiter en Saturnus.

De voorspelling van Blish, dat de Verenigde Staten een zelfde totalitair regime zouden ontwikkelen als het door hen gevreesde Sovjet regime, is mischien toen niet uitgekomen (hoewel, met de heksenjacht op communisten toendertijd..). Nu zien we echter een zelfde ontwikkeling, deze week nog heeft Bush een nieuwe wet ondertekent waarmee het willekeurig openen van post mogelijk is geworden. Er was al een wet waarbij zonder enige vorm van verdenking de CIA toestemming had huizen binnen te dringen. Zelfs zonder de inwoners hiervan op de hoogte te stellen. Enge ontwikkelingen, die je verwacht van iemand als Saddam Husein of de voormalige stasi uit Oost-Duitsland.

Hoe dan ook, een echte aanrader deze ‘Cities in flight’ van James Blish. Mocht je toevallig in de korte poten in Den Haag zijn of op het spuiplein in Amsterdam, zeker even een exemplaar oppikken!

Bij een nieuw jaar hoort een nieuwe gadget. Dus heb ik gisterenavond eindelijk eens de tweede webcam gerealiseerd. De eerste webcam die al een tijdje draait is een analoge camcorder. Deze tweede camera is een digitale camcorder waarvan het tape-loopwerk aan gort is. Maar via firewire doet hij nog prima dienst als webcam.

Het daadwerkelijke aan de praat krijgen had nogal wat voeten in aarde. In eerste instantie leek het erop alsof een laatste Ubuntu upgrade mijn hele firewire setup in de war had gegooid. Rare DMA aborted meldingen enzo. Dus besloot ik dan op die machine ook maar Mandriva te gaan installeren. Toen ik ging kijken welke harde schijven ik beschikbaar had, werd ik blij verrast: er zat gewoon nog een 60GB schijf ongebruikt in die machine!

Goed, daar Mandriva op (na eerst te moeten constateren dat de dvd brander/lezer stuk was): problemen hielden aan. Na wat driftig vloeken dus maar eens gaan rommelen met de volgorde van de PCI kaarten (had ik eerder ook al gedaan, en toen leek het goed). Uiteindelijk, met veel puzzelen, een nieuwe volgorde gevonden die het naar tevredenheid doet.

Volgende probleem: een goede tool vinden die om de zoveel tijd een frame van de fireware pakt, en dat opslaat als jpeg. Dat bleek dus niet eenvoudig. Natuurlijk is er dvgrab, maar dat overschrijft de jpeg zelf, en dat is niet handig als een web-server die tegelijkertijd wil serveren aan een browser: strepen, rare kleuren, kortom geen mooi beeld.

Een oplossing leek het te zijn om dvgrab te instrueren 1 frame te grabben als DV, dit aan ffmpeg te voeren om er een jpeg van te maken. Die jpeg kan dan worden gerenamed zodat er nooit een half complete ‘tussenversie’ wordt getoond. Kan er gelijk een programmaatje overheen om een datum tekst in het plaatje te zetten. Het idee was leuk: echter elke seconde een paar keer dvgrab starten (en dus het firewire device openen en weer sluiten) dat gaat niet goed en na verloop van tijd zegt de driver: bekijk het maar.

Toen toch maar de enige juiste oplossing uitgevoerd: de broncode van dvgrab bekijken, vinden waar de jpeg wordt opgeslagen, en dat stuk code uitbreiden zodat er eerst naar een tijdelijk jpeg bestand wordt geschreven dat dan met rename() in 1 keer over de ‘live’ jpeg wordt gezet.

En nu loopt het dus soepel en kan iedereen in de ochtendspits genieten van het bussenballet op Den Haag Centraal!