Vrijheid eerlijk delen: keuzes zonder consequenties
Na alle commotie ben ik weer eens begonnen aan een herlezing van de diverse stukken, waaronder het manifest ‘vrijheid eerlijk delen’ en de bundel ‘vrijheid als ideaal’ die daaraan ten grondslag ligt. Om met die eerste te beginnen (met de bundel ben ik nog bezig), die is blijkbaar niet bedoeld voor leden om te lezen. Ik probeerde het namelijk met een zoekopdracht ‘vrijheid eerlijk delen’ op onze eigen site, maar kreeg hem op de 1e pagina niet te zien. Google doet dat beter, en geeft de pdf als eerste resultaat.
Hoe dan ook, de inhoud. Halsema en van Gent pleiten voor keuzevrijheid. Maar wel een vreemd soort keuzevrijheid, een soort die we allemaal wel zouden willen hebben: keuzes zonder consequenties. Het meest duidelijk vind ik dit in de punten over kinderopvang en ondernemersschap.
In het manifest lijkt het alsof de keuze om kinderen te nemen toch vooral geen consequenties voor je oude vertrouwde leventje mag hebben. Ik vind (maar blijkbaar is dat ouderwets) dat als je kinderen neemt, je ook de verantwoordelijkheid voor die kinderen moet nemen. En dat betekent niet dat je ze na het baren en eventueel wat weekjes zogen in kinderdagverblijven kunt dumpen om verder te gaan met waar je daarvoor bezig was.
Halsema en van Gent brengen het als emanciperende maatregel, de vrouw moet ook aan het werk kunnen. Ik vind dit dumpen echter wel een hele makkelijke oplossing, en zou liever zien dat de beide ouders onderling uitwerken wie wanneer voor de kinderen zorgt en daarin een eerlijke verdeling vinden. Want kinderen nemen is een keuze met consequenties.
Waarom vind ik dit zo belangrijk? Ik ben er namelijk van overtuigd dat het continue gedwongen in grote groepen functioneren voor een groot aantal kinderen helemaal niet goed is. Ik doel dan op de meer introverte en gevoelige kinderen, die behoefte hebben aan reflectie en tijd voor zichzelf. Dagelijks 10 tot 12 uur in zo’n kinderdagverblijf blokkeert de ontwikkeling van dit soort kinderen.
In hun standpunten over werken en ondernemersschap geven Halsema en van Gent er blijk van dat ze geen enkele voeling hebben met de werkvloer. Het begint al met het risicoloos maken van de keuze om ondernemer te worden (overigens, ik ben zelf ondernemer dus enigszins ervaringsdeskundige op dit vlak). Natuurlijk, de sociale zekerheid voor ondernemers is waardeloos, en daar mag best wat verbeteren.
Maar ik vind het te ver gaan om een ‘basisinkomen’ vast te leggen voor ondernemers. Als je er voor kiest om ondernemer te worden, dan kies je voor het nemen van risico. Risico en ondernemersschap zijn onlosmakelijk verbonden, en het is juist deze risicofactor die ondernemers van werknemers onderscheid. Als je dat risico uitvlakt, krijg je ‘ondernemers’ die geen enkele drive hebben om winstgevend te zijn. Een soort uitkering met bezigheidstherapie zeg maar. Het risico (en overigens de verantwoordelijkheid voor bijvoorbeeld personeel) geeft de ondernemer de drive die nodig is om succesvol bezig te zijn.
Ook pleiten zij voor meer flexibele werkgelegenheid, meer freelancers en minder vaste dienst werkers.
Zo willen ze dat zekerheden voor wat zij ‘insiders’ noemen worden afgebroken. Oudere werknemers met vaste contracten moeten makkelijker de deur kunnen worden gewezen. Zij gaan er volledig aan voorbij dat zoiemand, die al jaren zo niet decennia voor een bedrijf werkt, die zekerheden ook verdient heeft. Iemand die zich jaren voor je bedrijf hebt ingezet, die wijs je niet zomaar de deur. Je hebt een band opgebouwd, de werknemer heeft laten zien te geloven in waar jij als ondernemer mee bezig bent, en zich daar ten volste voor te willen inzetten.
Een jobhopper daarentegen (het soort flexibele werknemer waar Halsema en van Gent er liever meer van zien), biedt geen enkele zekerheid. Mischien is de jobhopper alweer vertrokken voordat ie goed is ingewerkt. Terwijl zhij voor jou aan het werk is droomt zhij mischien alweer van de volgende job. En heb je zo iemand eenmaal goed ingewerkt in je bedrijfsprocessen en klantenbestand, dan stapt zhe op en kun je weer van voor af aan beginnen.
Ook de mythe van het thuiswerken wordt in dit manifest weer uit de sloot gehaald. In de praktijk echter al lang achterhaald. Het blijkt namelijk dat mensen, in tegenstelling tot wat de term ‘human resources’ doet vermoeden, geen productiemachines zijn die je op een willekeurige plek kunt aansluiten waarna de productie vanzelf volgt. Zeker (maar niet uitsluitend) in een kleine onderneming is het contact onderling van groot belang. Het feit dat je in dezelfde ruimte zit, en gewoon spontaan iets kunt vragen of vertellen.
Daarnaast is het freelancen voor veel mensen helemaal geen keuze, maar een noodzakelijk kwaad. Je ziet dit vooral in de mediaindustrie. Televisiemakers bijvoorbeeld klagen steen en been dat ze, nu ze een gezin hebben, behoefte hebben aan een vast inkomen. Maar in de televisiewereld is dit heel moeilijk te vinden, je bent altijd aangewezen op tijdelijke jobs. Niet iedereen heeft hier zin in, maar het enige alternatief is om een ander vak te kiezen.
Halsema en van Gent slaan wat mij betreft de spijker dan ook volkomen mis. Zij missen het contact met de praktijk, de voeling met de werkvloer. En komen daarom met ideeen die in de studeerkamer mooi klinken, maar in de praktijk niet overeind blijven. Werknemer noch werkgever kan iets met deze ‘vrijzinnige voorstellen’.
Het manifest ‘vrijheid eerlijk delen’ is overigens niet alleen maar kommer en kwel. Hier en daar zitten er wel elementen in waar ik me enigszins in kan vinden. Maar, zo zeggen de opstellers, het is een totaalpakket. Niet iets waaruit je kunt shoppen (iets wat zij overigens wel doen in het Scandinavische model). “Either you’re with us, or you’re against us”, en als dat de keuze is die mij wordt voorgelegd dan kies ik toch voor het laatste.
April 12th, 2007 at 09:36
Doordacht verhaal, ook al ben ik het er niet mee eens. Een paar puntjes:
1. Bepaalt de uitzondering de regel? Je noemt op de algemene insteek van VED een paar concrete voorbeelden die volgens mij maar een klein deel van het geheel zijn om aan te tonen dat de gedachtes in VED niet zouden werken. De vraag is of je een algemene filosofie daarop kan afrekenen.
2. Kinderen zonder consequenties: het uitgangspunt is vrijheid om kinderen te krijgen en de taken daaromheen eerlijk te verdelen. Laat je die keuze bij de ouders, dan zal die verdeling niet eerlijk verlopen. Daarvoor zijn dus toegankelijke voorzieningen als kinderopvang nodig. In Nederland wordt daar (onterecht) nogal op neergekeken – bewust of onbewust. Jouw keuze voor het woord “dumpen” illustreert dat. In Zweden heeft men goede ervaringen met kinderopvang, scholen die van 7 tot 7 open zijn en ook functioneren als naschoolse opvang, en professionele begeleiding. Daar “dump” je je kind niet, daar ben je blij dat je kind professionele begeleiding krijgt in zo’n kinderopvang. Dat daarin ruimte is voor alle soorten en karakters lijkt me logisch. Het voordeel is dat als alle kinderen naar de kinderopvang gaan vanaf vroege leeftijd, je ineens taalachterstanden ziet vergelijken. Omdat daar aandacht wordt besteed aan dat soort zaken, terwijl veel ouders dat hier in Nederland te weinig doen (napraten over de schooldag, spelenderwijs woorden leren, etc). Tot slot kan het in het kader van een evenwichtige bevolkingsopbouw geen kwaad om het aantrekkelijk te houden om kinderen te krijgen. Relatief veel ouderen betekent een grotere druk op voorzieningen die betaald worden door de werkende bevolking. Zonder aanvulling van onderaf wordt dat dus steeds duurder.
3. Ondernemerschap. Ik zal daar niet zoveel over zeggen, want jij weet daar meer van dan ik ;) Maar jij weet ongetwijfeld ook dat Nederlanders minder geneigd zijn om ondernemingen te starten. Er ligt dus potentiëel. Omdat Nederlanders ook risicomijdend zijn kan het een extra steuntje in de rug zijn om een basisinkomen te hebben. Dat hoeft niet te leiden tot een soort uitkering en luie ondernemers, want misschien dat juist door die inkomenszekerheid extra risico genomen wordt en ondernemingen daardoor meer succesvol zijn. Streven naar winst kan trouwens ook negatief zijn, als dat ten koste van werknemers of de kwaliteit gaat.
4. Flexibiliteit. Oudere werknemers bouwen volgens jou een soort recht op een baan op. Als dat zo is hoeven ze ook niet te vrezen voor hun baan, lijkt me. Zulke kwaliteit, die wil een ondernemer behouden, toch? De basis van het idee is dat we van baanzekerheid naar werkzekerheid gaan. Werkeloosheid is niet een treurig iets wat leidt tot uitzichtloze bestanen en armoede, maar een tijdelijke onderbreking tussen 2 banen. Dat moet mogelijk gemaakt worden door meer banen en het aantrekkelijker maken van meer mensen in dienst nemen (zie maatregelen om belasting op arbeid te verlagen), verhogen van de WW (zodat je makkelijk een aantal maanden zonder baan kan zitten), en het verbeteren van rechten en zekerheid voor die flexwerkers. De flexwerker is niet alleen een ideaal, het is ook hoe de arbeidsmarkt zich nu ontwikkelt. Bedrijven willen blijkbaar jobhoppers die weg zijn voor ze goed en wel worden ingewerkt. Voor die jobhoppers gaat het mis omdat het huidige systeem is ingericht op 40 jaar trouwe dienst bij 1 bedrijf. Dat wil VED aankaarten.
5. Thuiswerken is geen mythe, want ik ben geen mythisch beest :) Fulltime thuiswerken is wel zeer zeldzaam, om de redenen die je noemt. Maar een hoop mensen vinden het niet onaardig om 1 a 2 dagen thuis te werken. Dat lijkt weinig, maar in hoeveelheid verkeer kan dat al behoorlijk schelen. Ik werk als docent voor een deel ook thuis – maar iets meer dan de helft van mijn officiële uren moet ik op school doorbrengen (die klas komt niet bij me langs), de rest kan ik zelf indelen. Thuiswerken kan je dus niet zomaar afdoen als een mythe.
April 12th, 2007 at 16:39
Het is overigens een feit dat als je ‘outsiders’ zoals jongeren, allochtonen en vrouwen op de arbeidsmarkt meer kans wil bieden, je iets zult moeten doen aan de verbetering van hun positie. Dit leidt er onvermijdelijk toe dat de ‘insiders’ iets zullen moeten inschikken.
Met je standpunt over kinderopvang pas je prima bij het CDA en over ondernemers bij de VVD. Ik zoek nog even door naar je GroenLinks-standpunten. ;-)
April 12th, 2007 at 17:09
@Michel: ” Het voordeel is dat als alle kinderen naar de kinderopvang gaan vanaf vroege leeftijd, je ineens taalachterstanden ziet vergelijken” It would be nice… but no research show this apparently obvious assertion. The possible cause is that taal achterstand is related to segregation, and if you live in a segregated neighborhood, your child go to a segregated school, and the achterstand exist independent of the moment that he or she starts education. ANother point: “terwijl veel ouders dat hier in Nederland te weinig doen (napraten over de schooldag, spelenderwijs woorden leren, etc)”: maybe due to my own talachterstand I am inclined to think that this is a unhappy sentence. Do you mean to say that parents must work (more)? About ondernemeschap I am actually more liberal than VED: if you start a business, you make money or you go broke. Speak of basis-income seems to me very misplaced. Actually I think that onderneming regulation here could be a bit more liberal. I have problems to hire people because I am forced as ondernemer to complain with already a bunch of salary regulation. So if the idea is to support onderneming, actually MKB sort of onderneming, I tend to agree with our host here. Then “we van baanzekerheid naar werkzekerheid gaan”: these two issues are, in my opinion, wrongly associated. Why job security has to be dropped in order to have enough jobs? Look at the job dynamics of NL right now: not a tiny bit of baanzekerheid is shed, but there are more jobs. VED assumes that the money that is saved in taxes related to job-security is directly and linearly invested ion the creation of new jobs. But every economist will tell you that it is well know that those effects are non lineal. The problem is that nobody know exactly which form this relation has. And I certainly agree with you in your point 5. Doe ik ook.
Now, Michel and Koen, thanks for the debate on details, that is what we need to do more often. I understood the words of Femke (VED is a whole packet) in a softer light that Koen. Anyway, I rather don’t be asked to be “with or against us” due to 18 points. Gelukig we are out of campaign and we can agree of disagree point by point…
April 12th, 2007 at 17:36
@michel: Om maar onderaan te beginnen, thuiswerken wordt al vanaf de jaren negentig gepropaggeerd, maar heeft nog niet echt de doorbraak gehad die ervoor werd bedacht. Leraar is natuurlijk wel een apart beroep wat dat aangaat: zit veel individueel werk bij (nakijken, bijlezen, etc..). Ik denk dat hetzelfde geld voor Inti, die volgens mij ZZP-er (zelfstandige zonder personeel) is. Voor een creatief bedrijf, bijvoorbeeld mijn eigen IT toko, is het belangrijk dat je als team nauw samenwerkt, dat je gewoon spontane uitroepen kunt delen, onderling dingen af kunt stemmen zonder barrieres van telefoon oid ertussen. Ik heb dit ook gemerkt in meer corporate multi-nationals, waar inderdaad de mogelijkheid tot thuiswerken bestond. Als je kilometers wilt verminderen, zie ik er meer in om je mensen niet van al te ver aan te nemen, en fiets- en OV gebruik te stimuleren. Heb je overigens wel eens een vuilnisman of postbode zien thuiswerken??
Als ondernemer roep ik natuurlijk volmondig ja (punt 4) als je gaat spreken over het verlagen van de loonlasten. Nu ben je een hoop extra geld kwijt bovenop het bruto loon om iemand in dienst te nemen. Dat is wel een drempel om extra mensen aan te nemen inderdaad. Maar wat je met meer flexwerk bereikt, is dat de werknemer ongevraagd (zie mijn verhaal over de televisie industrie) het risico van de werkgever moet dragen. De werkgever neemt even tijdelijk iemand aan omdat er toevallig wat meer opdrachten zijn. Neemt dat weer af, dan ontslaat zhij deze weer totdat er weer meer werk is. Zo wordt het ‘een contract is de periode tussen werkloosheid in’.
Je merkt op dat als je de verdeling aan de ouders laat, dit niet goed gaat. Maar waarom dan? En waarom moet de overheid zich daar mee bemoeien? Is dat niet iets tussen die ouders zelf? Ik vind het echt dumpen wat je met je kinderen doet. En zeggen dat de ouders dingen nalaten die ze bij de kinderopvang wel doen, is de zaak omdraaien. Dat is je neerleggen bij het feit dat kinderen nemen niet meer als verantwoordelijkheid nemen wordt gezien. Je argumenten voor kinderopvang vind ik ook niet echt overtuigend. Het is per definitie groepsgewijs, er is geen individuele aandacht.
Tot slot punt 1, ik noem inderdaad die punten omdat ik daar gewoon niet in kan meegaan. En aangezien het kiezen of delen is, moet ik daarom dus het manifest als geheel afwijzen. Ik zeg ook al dat er best dingen in staan die ik wel kan pruimen, maar de algehele teneur spreekt mij weinig aan.
@arnoud: Wacht maar tot de vergrijzing toeslaat, de arbeidsmarkt zal gigantisch gaan krimpen, dan is de hele discussie over insiders/outsiders zwaar achterhaald.
En daar moet ik het weer even bij laten, het bedrijf roept :)
April 12th, 2007 at 17:55
Reactie op Michel: Zelf ben ik twee keer (dat ik weet) afgewezen omdat ik a) te oud was en b) te hoog opgeleid was. Het idee dat ouderen met kwaliteit en flexibele instelling aan een baan moeten kunnen komen, dan wel een baan makkelijk behouden lijkt weinig met de realiteit te maken te hebben. Zie net een thema bij één vandaag over de geringe kansen van werkoloze 45 plussers. De VED in de praktijk zal de disciminatie van ouderen alleen maar doen toenemen. Daarnaast vind ik dat GroenLinks zich niet zou moeten neeleggen bij wat blijkbaar de tijdgeest is. Niet de werknemer, maar de werkgever kan wel wat flexibeler worden. Werk zou ook niet alleen er moeten zijn voor het verwerven van inkomen. Voor wie dat kan is het eigen welzijn gediend met zelfontplooing, niet te vertalen als carriere maken, maar als ontplooiing van de eigen talenten, het najagen van de eigen passies. Dat is wat mensen meer tevreden maakt met zichzelf en hun leven dan een flinke smak geld of bezittingen. Maar zo’n positieve ontwikkeling gaat niet samen met job-hoppen. Tenslotte: de jonge voorstanders van flex-banen moeten bedenken dat -mits vroegtijdig overlijden uitblijft- iedere jongere een toekomstige oudere is.
mvg Harrie Kampf
April 13th, 2007 at 08:28
@harrie: De vraag is dan eerst “waarom maken ouderen minder kans op de arbeidsmarkt?”. Zonder die vraag goed te beantwoorden is het moeilijk op dat specifieke punt een keuze te maken. Te duur zou kunnen, maar met vermindering van de arbeidslasten wordt dat gedeeltelijk ondervangen. Meer beloning naar prestatie kan zorgen voor een eerlijkere verhouding, zodat een werkgever wel waar voor z’n geld krijgt. Dat je nu vaak automatisch meer verdient met als enige verdienste dat je weer een jaar niet dood bent gegaan is eigenlijk wel raar. Te hoog opgeleid is volgens mij eerder een smoesje van werkgevers, hoewel uit sociaal oogpunt er wel iets voor de zeggen is dat al die hoogopgeleide mensen geen banen inpikken van lager opgeleiden.
@inti: met alleen school kom je er niet als kind. iemand moet aan het eind van de dag herhalingsvragen stellen. ouders moeten hun kinderen van alles leren buiten schooltijd. In sommige sociale milieus is dat minder gebruikelijk dan andere. Bij professionele kinderopvang gebeurt dat extra stukje wel. Dat is dus beter voor het kind. Ouders kunnen het natuurlijk ook zelf doen. Maar het gaat mij erom dat kinderopvang niet iets is waar je kinderen “dumpt”. Kinderopvang kan in een hoop gevallen een stuk beter voor het kind zijn, in ieder geval niet slechter dan thuis opvoeden.
@koen: Wacht maar tot de vergrijzing toeslaat, de arbeidsmarkt zal gigantisch gaan krimpen, dan is de hele discussie over kinderopvang achterhaald. Als we willen dat iedereen in staat is om mee te doen op de arbeidsmarkt, dan zal de overheid daarin moeten ingrijpen. Daarom is dat niet iets van tussen de ouders zelf. In vrijheid blijheid ontstaat niet zomaar gelijkheid. Die gelijkheid wil ik niet als holle frase in de wet, maar ook als praktische realiteit zien.
Dat staat trouwens los van de plicht om te werken, en werk als meer dan alleen verwerven van inkomen. Het gaat bij al die dingen in VED om het in staat stellen keuzes te maken. Niet om het afdwingen van De Heilige Arbeid. Alleen, op dit moment is er geen keuze voor een hoop mensen, die staan gedwongen langs de kant. Die willen hun talent wel najagen, maar komen er in de huidige arbeidsmarkt niet tussen.
April 13th, 2007 at 11:34
Ja maar, Michel. Dat bevorderen van die flexibele arbeid zal juist een averechts effect hebben. Flexibele arbeid wordt namelijk door een heleboel werkgevers gebruikt om risico’s af te schuiven op de werknemers. Je huurt iemand in, en als je even niets voor hem/haar te doen hebt, dump je ze weer net zo makkelijk. Op dit moment is er geen keuze voor een hoop mensen, die zijn gedwongen afhankelijk van tijdelijke contracten. Die willen graag een vaste baan, zekerheid, maar zij krijgen in de huidige arbeidsmarkt geen kans. En dat zal alleen maar erger worden als je het voor werkgevers makkelijker gaat maken om dit soort losse contacten te onderhouden.
Overigens vind ik je suggestie dat ‘hoger opgeleiden’ banen inpikken van lager opgeleiden ook enigszins zwak. Hebben hoger opgeleiden ineens ook geen recht meer op werk? Beetje ongelukkige woordkeuze als je het mij vraagt.
April 13th, 2007 at 11:56
Flexibele arbeid wordt inderdaad nu gebruikt om risico’s af te wenden. Daarom moeten flexwerkers juist ook meer rechten krijgen. Zodat die risico’s makkelijk te dragen zijn. Wat is het alternatief? Bedrijven dwingen iedereen in vaste dienst te nemen? Dat zal zeker geen extra banen opleveren, want als ondernemer denk je dan wel 3x na voor je iemand in dienst neemt. Daarmee versterk je juist weer de kloof tussen flexwerkers en mensen in vaste dienst. Zo kan een goed bedoeld idee hele vervelende effecten hebben.
Hoger opgeleiden hebben natuurlijk net zo goed recht op werk, maar hebben over het algemeen ook meer kans op werk. Dat “banen inpikken” werkt door naar beneden (WO-er krijgt HBO-baan, HBO-er een MBO-baan, etc), en uiteindelijk zijn degenen die geen keuze hebben de klos. Zij zien hun banen verdwijnen, en dat werkt voor hun veel negatiever door dan bij een academicus die zonder baan zit.
April 13th, 2007 at 12:07
Michel, je kunt dan beter eens gaan kijken naar het outsourcen van arbeid. Zoals het teneergaan van de Nederlandse automobielindustrie. Dat soort arbeiders komen niet meer aan de bak, niet omdat hoger opgeleiden hun baantjes ‘inpikken’, maar omdat Polen en Chinesen het veel goedkoper doen.
Ik moet VED nog eens naslaan op hoe het nu precies zit met die flexibele arbeid.
En wie moet die extra rechten voor flexwerkers betalen? Dat komt gewoon uit de belasting, en die wordt voor het grootste deel gewoon betaald door werkgevers, of gaat dat ook op de schop? Waar komen de centen dan vandaan?? Van de werknemers??
April 13th, 2007 at 12:23
Outsourcen van arbeid is weer een heel ander verhaal. Outsourcen van arbeid kan je bijna niet tegengaan, of je moet volledig gaan dicteren hoe een bedrijf werkt. Je kan het hooguit aantrekkelijker maken voor bedrijven, dat kan bijvoorbeeld door de lasten op arbeid te verlagen. Dan zijn werknemers goedkoper en dat is aantrekkelijk. Sommige dingen zijn goedkoper te doen in China. Dat is niet erg, als die mensen maar tegen fatsoenlijke voorwaarden en een fatsoenlijk salaris werken. We kunnen wel heel sip gaan kijken naar werk dat naar China vertrekt, maar ik kijk liever naar wat we in Nederland wel kunnen doen. Op kosten kan je niet concurreren met Polen of China. Met kwaliteit, toegang tot de Europese markt, aanwezigheid van veel koopkrachtige mensen, wel. Uit het feit dat er ook Polen naar Nederland worden gehaald om te werken blijkt wel dat er ook hier nog wel werk is, en ook altijd zal zijn – transport is niet gratis, en loonkosten zijn niet de enige factor.
Wie dat allemaal moet betalen? Wel echt een CDA vraag hoor ;) Volgens mij staan daar ook wel duidelijke zaken over in VED. Bijvoorbeeld het verhogen van milieubelastingen (“de vervuiler betaalt”), het verhogen van belasting op vermogen, en het verhogen van belastingtarieven in de hoogste schijf. De centen komen dan van viezerikken en de allerrijksten. Geen slechte deal, lijkt me.
April 13th, 2007 at 12:38
[…] Bij Koen Martens is er een aardige discussie aan de gang over Vrijheid Eerlijk Delen. Hoe ga je met flexwerkers om, waar moet de overheid ingrijpen en waar niet, wat zijn belangrijke sociale thema’s? Kinderopvang of niet, wat is vrijheid, wie maakt welke keuzes. Kortom, een van de vele inhoudelijke voorschotjes op weblogs over de koers. Lisette de Boer is al bij aflevering III over de beginselen, Simon Otjes over de crises die de politieke partijen treffen. DWARS is krities, Jasper Fastl prijst Marx, Inti Suarez kiest positie, Onne Bakker analyseert de tweedeling. […]
April 13th, 2007 at 13:40
Ik heb VED nooit gelezen als een pleidooi voor meer flexwerkers, maar een pleidooi om mensen die flexwerker zijn meer c.q. dezelfde rechten te geven als vaste werknemers. Ik zal het nog eens gaan spellen. ;-)