Er kan al enige tijd gestemd worden op stellingen in aanloop naar discussie in de tent, het discussiecircus van GroenLinks. Dus surf gerust naar de stempagina, en klik een keer op stem. Of twee keer. Of tien, of honderd. Want je blijkt dus gewoon onbeperkt te kunnen stemmen!

Ik vertrouw de uitslag dus voor geen meter, hoezeer ik ook hoop dat de stelling van Karel van Broekhoven inderdaad zo populair is als deze in de uitslag lijkt te zijn. In ieder geval heb ik er net 5 keer op gestemd.

Ik vraag me af, of de rangschikking nog wordt gecorrigeerd op dubbelstemmers. En zoja, wat de stand dan werkelijk is. Maar nog benieuwder ben ik wie dit scriptje dan heeft geschreven. Ik ga me haast afvragen of dit het scriptje is waar een niet nader te noemen Breda’s raadslid op zijn blog over schreef.

Dan kan het ineens snel gaan!

Het web kent zoiets als het ‘nofollow attribuut’. Dit attribuut kan toegewezen worden aan een link, en wordt door zoekmachines geinterpreteerd als een aanwijzing dat ze de link niet moeten gebruiken in de score voor de site waar de link naar verwijst. Zoekmachines gebruiken namelijk het aantal keren dat naar een site gelinked wordt als maat voor hoe hoog in de rangorde deze site zal komen.

Het nut van nofollow, aldus de zoekmachines, is dat ze daarmee ‘comment spam’ tegengaan. Comment spam, iedere blogger zal het kennen. Lijsten met links naar penisvergroters en online casino’s in de comments van je blog. De spammers doen dit o.a. omdat links naar hun casinosites meetellen in de rangorde op de zoekmachines.

Dus, veel weblog software zet standaard het nofollow atribuut op alle links die in de comments worden ingevoerd. En daar zit nu het probleem met nofollow, want in feite gaat die weblog software er dus van uit dat iedere commenter een spammer is!

Ik heb natuurlijk meteen even naar mijn eigen weblog software, wordpress, gekeken. En jawel: alle links in de comments waren voorzien van het nofollow attribuut. En dat terwijl ik, dankzij de wordpress plugins akismet en spam karma 2 en zonder nare en minder effectieve ‘tik de code over om te bewijzen dat je geen spammer bent’, helemaal nooit spam in mijn comments heb.

Gelukkig is er een plugin voor wordpress, de dofollow plugin, die het nofollow attribuut uit de comments haalt. Zodat de links in mijn comments weer gewoon meetellen in de zoekmachineresultaten. Dat ben ik toch verplicht aan de mensen die de moeite nemen op mijn stukjes te reageren?

Overigens, de effectiviteit van het nofollow attribuut werd twee jaar geleden al ernstig in twijfel getrokken. Hoog komen in zoekmachine resultaten is namelijk maar één van de motiverende redenen achter comment spam. De andere reden is simpelweg dat blogs, en dus de comments, gelezen worden. Miljoenen mensen lezen wereldwijd blogs en comments, en daarmee is commentspam net zo effectief als email spam. Er hoeft maar 0.00001% te happen en je bent uit de kosten.

Wat is er toch aan de hand met classic rock op de radio? Ik luister niet zo heel veel naar de radio, daar heb je immers internetradio voor, maar soms is er geen keuze. In de vakantie tijdens de autoritjes, beneden in het fitness centrum, of op andere rare plekken waar geen internet is. Bungalowparken bijvoorbeeld, waar de bouwers van UMTS masten door bewoners van nabijgelegen dorpen met hooivorken worden verjaagd.

Hoe dan ook, in die situaties was er altijd nog classic rock radio (in de vorm van Arrow classic rock en City FM). Lekkere stampende rock van The Animals, Deep Purple, Lenny Kravitz, Steppenwolf, The Doors, Roxy Music, Meatloaf (de jonge dan) en ga zo maar door. En dan alleen de knalnummers he, niet de ballads.

Maar tegenwoordig. Niets van al dat spetteren meer. Het ruigste wat je hoort zijn de Rolling Stones. Verder kabbelt het wat voort in slappe nummers die het ene oor in en het andere oor weer uit gaan. Heel af en toe nog eens een klassieker als Susie Q van de Creedence Clearwater Revival, die het dan ineens extra goed doet. Maar verder: gaap.

Kom op slappelingen bij arrow en city fm! Stampen met die muziek! Rocken en rollen, schreeuwende gitaren, jengelende orgeltjes, straffe ritmes, dat is wat ik wil!

(geschreven op zaterdag 18 augustus 2007)

Deense delegatie met op de achtergrond het colloseum

De laatste dag in Rome. De groep is inmiddels gereduceerd tot een man of vijf. Als eerste stond het colloseum op het programma, een van de ‘major sights to see’ zal ik maar zeggen. Beetje druk, een wachttijd van 1.5 uur. Ach, van de buitenkant ziet het er al boeiend uit, dus na wat naar binnen te hebben gegluurd via de diverse ingangen liepen we verder. Niet ver van het colloseum de lunch genutigd. Pizza met champignons, lekker maar niet bijzonder. Wel bijzonder dat een tentje zo dicht bij het colloseum helemaal niet duur is.

Uiteraard onderweg ook nog een aantal kerken bezichtigd. Want kerken daar breek je dus je nek over in Rome. De ene nog bombastischer dan de andere. In schril contrast daarmee de volgende bestemming: de catacomben. Hier liggen zo’n 300.000 mensen begraven, met name uit de eerste helft van het eerste milennium. In de grond is een enorm stelsel van gangen uitgegraven. De bijzondere grond is door het contact met lucht keihard geworden. Raar is het wel om tussen de muren te lopen, met om je heen letterlijk honderden stoffelijke overschotten.

Zeker als je in de groep (je mag alleen naar binnen met een gids) een compleet neurotische amerikaanse moeder met twee kinderen hebt. De moeder schiet van ‘oh interessant, dat wil ik zien’ naar ‘excuse me excuse me laat me erdoor waar z’n m’n kinderen, guys guys’. Totaal gestoord. De kinderen zagen het stoicijns en apatisch aan.

Il padre del TWiki (Peter Thoeny) in de bus

Op weg naar de catacomben, met de bus, maakten we kennis met de rijstijl van een buschauffeur die nodig naar het toilet moet. Voet op het gas, en alleen remmen als er gestopt moet worden voor een halte. Links, rechts, en de passagiers vliegen en rollen door de bus. Best grappig. Op de terugweg begonnen de lange dagen ons toch op te breken. Inmiddels waren we met z’n 3-en over: ik, Peter (oprichter van TWiki) en Carlo (onze kersverse usability expert). Tijdens de terugrit begonnen we enigszins in te kakken.

Goed, na nog even een enorme kerk te hebben bezichtigd, met een orgel dat ik graag eens zou horen spelen, zijn we dan toch eindelijk de metro ingedoken. De stations en tunnels zijn oud, maar de metrostellen zijn redelijk modern. Geen compartimenten, maar van voor tot achter doorgang, vergelijkbaar met de nieuwe metrolijnen in Parijs (o.a. La Defense). En erg goedkoop, voor 1 euro heb je een ritje in de metro. Ongeacht instap- en uitstaphalte. Wel geld er een tijdsduur, na 75 minuten is het kaartje niet meer geldig.

Toen we vervolgens bij de Fontana di Trevi aankwamen, zaten we er wel doorheen. Wat een irritante plek. Toegegeven, de fontein is best aardig hoor. Maar wat een drukte, toeristen en verkopers van toeristengadgets die irritante geluidjes maken. Na snel wat kiekjes te hebben geschoten zijn we gevlucht naar het hotel. Aldaar scheidden, na een drankje, onze wegen. Ik ben met de metro terug gegaan naar het station. Even een stuk pizza gehaald bij een tentje naast het station, flesje drinken, en in de trein naar het vliegveld.

Blijkt dat het vliegtuig behoorlijk vol zit, en er dus nog geen stoel voor me is gereserveerd. Bij de gate aangekomen is het inderdaad erg druk, compleet met irritant ventje met gitaar die denkt dat iedereen zit te wachten op zijn gepingel. De dames van Alitalia doen wat onduidelijk over hoe druk het dan is en wat dit voor me gaat betekenen. De indruk ontstaat als zou het zelfs kunnen gebeuren dat ik helemaal niet mee zou kunnen. Curieus, want ik heb toch echt betaald voor een plekje. Dit schijnt normaal te zijn bij KLM, ik vlieg niet zo vaak (in fact, dit was de tweede keer in mijn hele leven dat ik een vliegreis ondernam), dus ik snap er niets van. Nouja, uiteindelijk komt het toch allemaal nog goed, en zit ik een vliegtuig vol met jengelende kinderen, gezinnetjes en tienerstelletjes, op weg naar Nederland, waar het 10 graden kouder is.

Gelukkig is de volgende TWiki community summit in Berlijn (of nouja, eigenlijk de volgende-volgende). Dat is mooi, want over Berlijn hoor ik goede verhalen en daar kan ik makkelijk met de trein komen. Niet dat Rome geen leuke stad is hoor! Ik heb genoten, en kom er zeker nog eens terug. Maar dan als onderdeel van een rondreis door Italie. Want ik moet er niet aan denken meer dan 5 dagen in dat toeristische circus te verblijven!