Muziek met een luchtje
Ik mag graag naar muziek luisteren, en ik meen daar een vrij brede smaak in te hebben. Van electronica tot klassiek, van rock&roll tot house, van jazz tot raggea. Maar de laatste tijd merk ik dat ik van raggea niet meer kan genieten. Ik vraag me continue af ‘wil deze zanger mij nu ook in elkaar slaan of in de fik steken?’.
Want het blijkt dat veel raggea artiesten fanatieke homo haters zijn. In teksten wordt aangezet tot moord en mishandeling van homoseksuele medemensen. En niet zonder effect, Jamaica is als homo geen prettige plek om te wonen. Zelfs de politie en de regering keuren geweld tegen homo’s goed.
Nu zeggen al die artiesten, ‘ach weet je, we bedoelen het niet zo, het is allemaal spiritueel bedoeld’. Jaja, vandaar al dat geweld zeker.
Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel, aldus deze verzameling van reacties vanuit ‘de industrie’. Maar toch, de twijfel is gezaaid. Bij iedere raggeaplaat vraag ik me af, ‘potenrammer of niet’.
Zelfs Bob Marley kan ik niet meer horen. Tuurlijk, Bob Marley is zogenaamd een en al liefde en tolerantie en dat soort dingen. Maar als je dan zo’n Damian Marley (zoon van) hoort praten in een interview dan vraag je je toch af wat Bob Marley er nu eigenlijk van vind.
Jammer is het wel, al een tijdje heb ik een cdtje (gedownload) van Paprika Korps, een Poolse (punk)raggea band. Dan zou je dus op het eerste gezicht zeggen, “Pools EN raggea, dat kan niet anders….”. Helaas heb ik er nog niets over terug kunnen vinden. Dus als iemand iets meer over deze band weet, houdt ik me aanbevolen!
Mischien dat ik het cdtje dan nog eens kan kopen.
