De jongste ondernemer vanavond bij de werkvloer was 3.5 weken oud, en met Kees Vendrik meegekomen. Kees was te gast bij de werkgroep voor GroenLinkse ondernemers om te praten over het nieuwe kabinet, en de plannen die de tweedekamer fractie heeft omtrent het ondernemersschap. Belangrijke peiler onder deze plannen is en blijft het maatschappelijk verantwoord ondernemen (overigens hebben we hierover in Den Haag binnenkort een ronde tafel bijeenkomst).

Een ander punt, en ook dit is niet nieuw maar nog steeds belangrijk, is het doorberekenen van werkelijke kosten. Met name bij energie is er een discrepantie tussen wat de opwekking kost en wat er voor betaald wordt. Factoren zoals klimaatverandering en luchtvervuiling worden onvoldoende meegenomen in de prijs voor een liter benzine bijvoorbeeld. Daardoor is schone energie veel duurder ten opzichte van traditionele niet duurzame en vervuilende energievormen.

Dit lost men doorgaans op door deze relatief nieuwe schone energiebronnen (bijvoorbeeld zonnepanelen) te subsidieren, om zodoende het prijsverschil te verkleinen. Dit is echter om meerdere reden de foute benadring. Want subsidies zijn onderhavig aan ‘voortschrijdend inzicht’ en geven dus een onzekere basis aan investeringen in duurzame energie. Daarnaast verdoezelt het het feit dat vervuilende energieopwekking nu simpelweg te goedkoop is in vergelijking met de werkelijke kosten.

Hoe interessant ook, met ondernemen heeft het niet zo heel veel te maken. Hoewel het natuurlijk wel zo is, dat ondernemers die goed willen doen en investeren in schone energie feitelijk een concurentienadeel hebben. De ondernemers die simpelweg de goedkoopste (en dus over het algemeen meest vervuilende) energie gebruiken in hun bedrijfsvoering komen er zo goedkoop van af. Ook bij aanbestedingen van overheidsprojecten speelt dit mee; tot voor kort was het zo dat op Europees niveau de goedkoopste offerte zonder verdere randvoorwaarden als winnaar uit de bus kwam. En iedereen weet: goedkoop is vaak duurkoop.

Daarmee komen we op een ander onderwerp dat vanavond op belangstelling kon rekenen. Want aanbestedingen door de overheid zijn niet toegankelijk voor kleinere ondernemers. Enerzijds stelt de overheid allerlei eisen aan rechtsvorm, aantal jaren in bedrijf en jaaromzet. Anderzijds zijn de kosten voor een gemiste aanbesteding voor kleine ondernemingen een drempel om uberhaupt mee te doen in deze trajecten.

Ook over de sociale zekerheid is veel aan te merken, gezien vanuit de ondernemer. Pensioenen, arbeidsongeschiktheid, als ondernemer ben je overgeleverd aan allerlei peperdure particuliere partijen terwijl werknemers volop profiteren van collectieve voorzieningen. Maar ook zaken als zwangerschapsverlof, dat bestaat simpelweg niet voor ondernemers. Dit alles zorgt er dus voor dat niet iedereen dezelfde keuzes heeft als het gaat om loondienst of ondernemen.

Kortom, GroenLinks is de partij voor het MKB. Ik denk niet dat er veel partijen zijn die de belangen van MKB ondernemers beter behartigen. Het bezoek van Kees aan de werkgroep werd zeer gewaardeerd. Er volgt waarschijnlijk over enkele maanden een tweede bezoek, om te horen hoe het Kees in de tussentijd is vergaan met het uitvoeren van de plannen die hij uit de doeken deed. Tegen die tijd zal ook de werkgroep een enquete hebben afgerond en allerlei interessante discussies hebben gevoerd.

Overigens, over die enquete: als er GroenLinkse ondernemers zijn die deze enquete nog niet hebben ontvangen, mail mij dan even en ik stuur hem je op!

Iemand enig idee waar dit over gaat? Dit intrigerende bordje trof ik aan op een straathoek tussen de zwarte madonna en VROM. Miguel Sloendregt die zijn weblog aan het promoten is? Gefrustreerde bewoners van de zwarte madonna, die nu na ze toe hebben gegeven aan de juridische intimidaties van de gemeente lezen dat de overheid eigenlijk toch geen behoefte aan de nieuwe kantoren op die plek heeft? Zomaar een willekeurige gek die het allemaal zat is?

Er is nog weinig te zien. Naar verluid wordt eerst de binnentuin ontmanteld, en wel voordat het vogelbroedreizoen begint.

Zojuist de nieuwe cd (Share this vibe) van Simuze gedownload. Wat zegt u, gedownload? Jazeker, gedownload. Simuze is muziek uitgebracht onder de creative commons licentie. Deze licentievorm, een alternatief voor de meer restrictieve licentievormen van de grote platenbazen, staat toe dat de werken vrij worden verder verspreid.

Deze lente cd bevat een twaalftal nummers uit het genre ‘electronisch’. Varierend van de relaxte lente track Looming van Monokai tot een lekkere soundscape (‘luister electronica’) van Epiphany in de traditie van Klaus Schulze. Het oude vertrouwde trance-stamp-werk van Tranceformers ontbreekt uiteraard niet, en ook de onconventionele Justbase is present met de track Keep Running Japanese.

Al met al een aangenaam cd-tje om het begin van de lente mee in te luiden.

Over electronica gesproken, volgend weekend in het paard: New Dutch Electronix, ‘een verzameling van nieuwe electronica acts die uiteenlopen van luister-electronica tot breakcore’.

Nou, wietkaart.nl is door de pers goed opgepakt, daarover niets te klagen. Zag ik woensdag ineens mijn eigen naam naast die van David en de url op de voorpagina van de spits en besteedde ook ADHC wat ruimte aan het onderwerp, vandaag zat David bij radio kassa, in een interview samen met Ciska Joldersma van het CDA.

Hoewel ik al jaren geen wiet meer aan heb geraakt, ben ik zelf een behoorlijke wietverslaafde geweest. Waarom dat zo gekomen is, is eigenlijk aan het CDA te danken. Ik ben namelijk homo, en als je dat in een klein dorp met veel religieuze mensen (en dan bedoel ik geen moslims) bent dan kan dat nog wel eens leiden tot problemen rondom de identiteit. Blowen is dan een makkelijke uitweg.

Hoewel, makkelijk. In dat dorp zat geen coffeeshop, en in de dorpen eromheen ook niet (we praten hier over platteland). Voor wiet moesten we dus naar ‘de grote stad’, dat was toen nog Groningen. En ja, als je daar dan bent, dan sla je natuurlijk gelijk maar een grote voorraad in. En als je altijd veel wiet op zak hebt, ja dan ga je vanzelf ook meer blowen. Dus het ontbreken van een coffeeshop wakkerde juist de verslaving aan.

Hoe dan ook, op mijn 18e was ik flink aan de wiet. Ik kwam toen regelmatig bij vrienden in Almelo. En in Almelo, daar had je maar 1 coffeeshop. Nu is Almelo ook niet zo heel groot, maar toch groot genoeg dat het een soort van buitenwijken heeft. Je had dan niet altijd zin om naar die ene coffeeshop in het centrum te fietsen. Dan bood de ‘thuisdealer’ uitkomst.

Her en der zaten obscure types in groezelige flatjes, waar je altijd terecht kon voor de groene rookwaar. Maar in tegenstelling tot de coffeeshop, hadden deze louche figuren een breder assortiment, naast wiet ook diverse witte poedertjes en pilletjes. En natuurlijk was er geen enkele controle. Goed, er werd wel eens zo’n thuisdealer opgepakt, maar dan stonden er al weer 2 klaar om zijn klanten over te nemen.

Het CDA, hoewel ze het niet toegeven, wil liefst alle coffeeshops sluiten natuurlijk. Een straal van 500 meter rond scholen, ik zei het al eerder, dan kan je in bijvoorbeeld Amsterdam zo goed als alle shops sluiten. Er zal echter altijd een vraag naar wiet zijn, en als je het verboden maakt wordt het alleen maar aantrekkelijker voor recalcitrante jongeren zoals ik dat ooit was.

Het CDA is onverantwoord bezig als het blowen in de illegale sfeer wil plaatsen. Enige bezinning op het probleem dat ze willen aanpakken lijkt op zijn plaats. Dat probleem hoor je mij overigens niet ontkennen Er zijn jongeren die door overmatig wietgebruik in de problemen raken. Maar heel vaak zit daar een diepere reden achter, en die verdwijnt niet als de coffeeshops verdwijnen.