Vandaag zou ik gaan flyeren voor GroenLinks in het centrum van Den Haag. Gisteren echter een SMS-je van onze campagneleider “ga je morgen mee plakken verzamelen om 10 uur op het stadhuis”. Natuurlijk zeg ik dan ja!

Dus, om 10.00 uur op het stadhuis, alwaar Bram nog even zijn geheime plakrecept in drie emmers bereidde. Posters oprollen, garantie-op-links stickers mee en met Emile op weg naar het eerste bord op de Wassenaarseweg! Dat ging soepel, maar op weg naar nummer twee ging het al mis. Een noodstop en de emmer met plak die ik voorin tussen mijn benen had gezet ging over de vloer.

Gelukkig had Emile hier al rekening mee gehouden, er lagen namelijk twee matten op de vloer.Dus stond ik vanochtend op het stadhuis, posters oprollen, garantie-op-links stickers mee en de auto in met Emile. Wij hadden 12 van de 52 borden op ons lijstje staan, en begonnen dus enthousiast op de Wassenaarsestraat. Dat ging allemaal prima, maar toen we door gingen naar bord nummer twee moesten we een noodstop maken, en lag de halve emmer plaksel over de vloer van de auto. Bovenste matje in de kofferbak, en verder.

Wat viel ons zoal op deze plakronde? Ten eerste dat Balkenende niet erg populair is in Den Haag. Als hij niet overplakt is, dan is zijn ongeschoren kop wel aan stukken gescheurd. Natuurlijk zijn we zelf ook niet te beroerd er een Femke overheen te plakken. Ik mag dan niet zo veel met vrouwen hebben, een Femke in plaats van die rotkop van het CDA doet ook mijn hart sneller kloppen.

Ook gezellig, bij het bord op het Lorentzplein ligt een handgranaat. Veel SP posters ook. Verder heeft de PvdA het idee van de SP van de gemeenteraadscampagne gejat: zo’n driehoekje net als wel eens op huizen met ‘te huur’ of ‘te koop’. Natuurlijk kriebelen mijn handen om die driehoekjes met A2 Femke’s te behangen, maar na 1 keer mag ik niet meer van Emile. Gelukkig hebben de andere ploegen hier duidelijk minder problemen mee.

Overigens, ook de SGP heeft niet zo’n moeite met het overplakken van de PvdA driehoekjes. Wel plakken ze op andere borden stickertjes ‘niet over een ander heen plakken ivm normen en waarden’. Lekker hypocriet! Ook D66 vindt dat over elkaar heen plakken ‘niet democratisch’. Mietjes! Dit is Den Haag, plakken = oorlog! Bovendien doen ze het zelf net zo goed, dus waar hebben ze het nu eigenlijk over?

Over schrijven op de borden, op de Fruitweg tegenover coffeeshop Hollywood staat met zwarte spuitbus ‘Dood aan Wilders 2 december 2006’. Nou, dat belooft dus nog wat. Onze ploeg heeft hier natuurlijk netjes overheen geplakt, want dit soort idiote uitspraken, ondanks dat het Wilders betreft, zijn natuurlijk beneden elk peil.

Goed, toen onze tweede emmer plak op was, Emile een flinke deuk in de auto had gereden en we het laatste bord bij de T-splitsing Utrechtse Baan / Bezuidenhoutseweg van Femke’s en banners hadden voorzien togen we terug naar het stadhuis om de overgebleven posters terug te brengen voor de avondploeg. Toen we eindelijk een parkeerplaatsje hadden gevonden ($@#! Sinterklaas), zag ik de elastiek-spinnen op het dak liggen en vroeg Emile ‘zeg, waar heb je je ladder eigenlijk gelaten?’. Vergeten dus bij het laatste bord! Na een kopje koffie / colaatje op het hoofdkwartier maar even opgehaald.

Nog een paar opmerkelijkheden: ik ben erg benieuwd wie de A0 Femke op houten plakkaat op ‘mijn’ bord bij het CS heeft geschroefd. Ook zou ik graag weten wie de glasbakken voor supermarkt Tanger aan de Hoefkade helemaal vol met Femke en thema-posters heeft geplakt; hulde!!

De laatste dagen is er paniek in second life, de virtuele wereld van het bedrijf Linden Labs. Wat blijkt, het protocol dat de communicatie tussen de second life servers en de second life client verzorgt is zo lek als een mandje. Een groepje enthousiaste second life inwoners hebben een open source implementatie van dit protocol gemaakt, en daarmee ook een heleboel bugs in het protocol boven water gehaald.

De reden van de paniek: met de bugs is het mogelijk objecten (bijvoorbeeld virtuele t-shirts, virtuele auto’s of complete virtuele huizen) te copieren, zonder daarvoor toestemming van de eigenaar voor te krijgen.

Twee dingen vallen me op in de discussie die vervolgens wordt gevoerd. Ten eerste blijken een heleboel second life bewoners te denken dat het in de virtuele wereld net zo werkt als in de echte wereld: je hebt een object, en om het object na te maken moet je toch wat moeite doen. Zo kun je niet met 1 druk op de knop een t-shirt of een  in het echte leven namaken. Maar in second life bestaat alles uit informatie, uit bits & bytes. En informatie wil nu eenmaal vrij zijn, is makkelijk te copieren.

Ten tweede, ze blijken bijna allemaal voorstanders van ‘security by obscurity’. Ze willen de ontwikkeling van libsecondlife, de open source variant van het protocol, stopzetten. Hun bezwaar is dat libsecondlife de bugs die zij ontdekken openbaar maken. Blijkbaar willen ze liever dat dit in het geniep gebeurd, want iedereen met een beetje kennis van zaken kan de verbinding tussen server en client afluisteren en zo het protocol ‘reverse engineeren’ (oftewel: de specificatie van het protocol opbouwen aan de hand van waarneming van de werking van het protocol). Dit geeft een vals gevoel van veiligheid, ‘niemand weet dat het gebeurd dus het gebeurd niet’. Vergelijk het met het verstoppen van een kluis met waardevolle juwelen, zonder deze op slot te draaien. Hoewel het in eerste instantie lijkt dat de juwelen veilig zijn, niemand kan ze immers vinden, ben je toch mooi je juwelen kwijt als iemand toch de kluis vind!

De discussie bevestigd weer eens mijn indruk dat second life vol zit met kapitalistjes die hier geld uit willen slaan. Mischien is het wel een vergissing om echt geld aan het virtuele geld te koppelen. Als iets misbruik aanmoedigd, dan is het wel de mogelijkheid geld te verdienen. En de techniek achter second life is nu eenmaal nog lang niet volwassen genoeg om echt veilig te zijn. Er zijn overigens ook een heleboel alternatieven voor second life, zowel commercieel als vrij.

Gisteren was het jaarlijkse EPN ict-debat, en hoewel ik een beetje verkiezingsdebatmoe begin te worden ben ik er heen gegaan. Nu was het natuurlijk formeel geen verkiezingsdebat, maar een week voor de verkiezingen is alles waar een paar politici naast elkaar staan te praten een verkiezingsdebat. Ook hier, dankzij de aanwezige studenten van de HHS, weer idols-achtige taferelen. Bij het minste geringste brak men uit in boe-geroep of geklap.

Wie waren er dan zoal? Tot mijn grote blijdschap de nummer 2 van GroenLinks en groot voorvechter van open source in de 2e kamer: Kees Vendrik. Hij was niet aangekondigd, dus ik vreesde even dat het open source geweld van mij zou moeten komen. Kees heeft het onderwerp weer duidelijk op tafel gelegd.

Dit was dan volgens mij ook meteen de politicus met het meeste kennis van zaken op dit gebied. Van de PvdA was er een mevrouw die er maar wat trots op was dat ze betrokken was bij de invoering van de ov-chipkaart ‘die jullie straks allemaal in bezit hebben’. Dat niet iedereen er zo enthousiast over is, reizen met het OV wordt er immers duurder door en over de privacy is niet echt goed nagedacht, lijkt ze even vergeten te zijn.

Ook bij de invoering van het Electronische Patienten Dossier zijn wat kanttekeningen te plaatsen, om met Kees Vendrik te spreken “wat ik onder de leden heb gaat niemand wat aan”. Met de huidige stand van de beveiliging liggen patientengegevens inderdaad te makkelijk op straat. In de zaal werd geopperd dat het nog erger kan zijn: gebrekkige beveiliging van de patientendossiers betekend ook dat er mee gerommeld kan worden, met levensgevaarlijke gevolgen. Invoering van het EPD wordt afgedaan als een technisch dingetje, maar het is meer dan dat: het betekent een herevaluatie van het beroepsgeheim dat medici nu nog kennen!

De studenten hadden overigens ook een aantal stellingen voorbereid, aan de hand waarvan het debat werd gevoerd. Niet alle stellingen waren bijster relevant, toch zaten er wat interessante bij. Zo waren een aantal studenten bang dat de verwevenheid tussen werkelijkheid en virtuele werkelijkheid te nauw zou worden. Deze zorg bleek voornamelijk van economische aard, en zich toe te spitsen op second life. Hier is sprake van een ongereguleerde economie waar echt geld in gaat zonder dat er concrete producten tegen over zouden staan. Kees Vendrik ziet dat vanzelf goed komen, doordat bijvoorbeeld een centrale bank zich er mee gaat bemoeien. Helaas werd virtuele wereld gelijkgesteld aan second life, hoewel second life maar een van de vele virtuele werelden is, en door een commercieel bedrijf wordt geexploiteerd. Overigens maakte het CDA zich vooral zorgen over gokken en porno in second life.

Het is wel treffend om te zien wat de studenten denken dat de virtuele wereld is: MSN, Skype en second life. Dit zijn echter maar een paar merken, zoals in de nazit terecht werd opgemerkt. Er is meer dan dat, dus naast voorlichting over ICT voor ouders verplichten (zoals een van de studentenstellingen luidt) lijkt voorlichting aan jongeren ook nog zijn vruchten af te kunnen werpen. Deze studenten zijn in de macht van het grote geld, en kijken niet verder dan wat microsoft hen voorschrijft.

Duidelijk is wel dat VVD en CDA veel mooie woorden over hebben voor ICT maar hier in de afgelopen 4 (en in het geval van de VVD al 35) jaar vanuit de regering niets van hebben laten zien. Ook de aanwezige VVD-er (nummer 30 op de lijst, die de schuld hiervoor afschuift naar D66) blijkt in zijn digitale pamflet [*] niet veel blijk te geven van betrokkenheid van zaken. Het pamflet is slordig opgesteld, en bevat vage formuleringen. Hij pleit voor een minister voor ICT. Belangrijker nog, aldus het linkse blok (GroenLinks, PvdA en SP), is dat ICT wordt vastgelegd in het regeerakkoord, zodat er een duidelijk mandaat is.

Dit kwam ook naar voren toen ik bij de aansluitende na-borrel sprak met mensen van OSOSS: het ontbreekt hen aan een duidelijk mandaat om overheidsonderdelen (gemeentes bijvoorbeeld) aan de open source te krijgen. Dit ondanks de motie Vendrik, een motie die in 2002 door de kamer werd aangenomen, waarin de overheid wordt opgedragen over te gaan naar open standaarden.

Al met al, toch nog een leuk debat, hoewel de standpunten van de verschillende partijen me inmiddels wel duidelijk zijn. Na afloop interessante mensen ontmoet die werkzaam zijn in het raakvlak overheid-ICT. De oligopolisten Centric en Pink-Rocade ontbraken overigens. Helaas kon ik niet te lang bij de borrel blijven, want ik moest nog naar het ‘Hallo Holebi’ debat in Concordia!

[*] Ik had graag een link opgenomen naar het digitale pamflet, maar de site van de nummer 30 werkt niet goed en stuurt me in kringetjes rond. Duidelijker kunnen ze het niet maken: ICT is zelfs voor de woordvoerder ICT van de VVD niet belangrijk.

Ik zit in de (met GL memo briefjes volgeplakte) trein terug naar Den Haag, na in Utrecht de bijeenkomst van de werkvloer (GL werkgroep voor ondernemers) te hebben bijgewoond. Was weer erg gezellig, hoewel ik de borrel na afloop deze keer heb overgeslagen want ik zit met een gigantische bult achterstallig werk door al die campagne activiteiten.

Hoe dan ook, de hoofdvoorstelling ging over e-learning. Erg interessant, en ik heb zeker uit de presentatie van Wilfred Rubens het een en ander meegenomen voor toepassing binnen mijn eigen bedrijf. Toch lijkt e-learning op zich niet zo heel erg toepasbaar voor Sonologic, het is toch vooral iets voor de grotere bedrijven (meer dan 100-150 man zeg maar) gezien de kosten om e-learning materiaal te ontwikkelen. Vooral het gegeven dat informeel leren het meest effectief is blijft hangen.

In het voorprogramma kwam nog even de iLiad van Irex aan de orde. Een van de aanwezigen gaat dat ding voor Nederland distribueren en had een sample bij zich.
Het ziet er erg mooi uit. Een heel licht gewicht apparaatje, lekker plat. Het scherm
 maakt gebruik van moderne ‘digital paper’ technieken. Het is daarom erg leesbaar, zelfs in de felle zon (of eigenlijk: juist in de felle zon, er is geen back-lite waardoor het dus ook bij fel licht is te lezen). Het ziet er uit alsof het zo uit de printer komt rollen. Daarnaast gebruikt het scherm heel erg weinig energie, alleen een update kost energie. De batterij gaat daarom zeker een week mee bij gemiddeld gebruik (zegt men).

Nadeel is wel dat de lezer redelijk traag is. Dit ligt volgens mij vooral aan de processor-power die erin zit. Het ding is dan ook niet als general-purpose computer bedoeld, maar als alternatief voor boeken. Er passen in de standaarduitvoering zo’n 50 boeken op, met geheugenkaartjes is dit uit te breiden tot 150 tot 200.

Positief detail: de software is gebaseerd op linux. Helaas is het apparaat nog wel wat prijzig (zo’n 650 euro), en in eerste instantie wordt de verkoop gericht op b2b (business-to-business) kanalen zoals uitgevers en kranten. Maar hier kunnen we nog veel van verwachten! Stel je voor, ‘s nachts het ding aan je netwerk (draadloos!) koppelen om rss feeds binnen te trekken, in de trein lekker bladeren door het laatste nieuws, eventueel wat rapporten doorlezen. Ik zie het wel zitten!

Onder het motto ‘groei mee’ hebben we hier in Den Haag een speciaal plekje voor Femke gereserveerd: bovenop de verkiezingsborden. Je hebt even een lange ladder nodig, maar het resultaat is er dan ook naar. In verband met de veiligheid (het kan in Den Haag behoorlijk waaien) hebben we afgezien van het A0 formaat.