Het is weer een tijd geleden, het fractieover en daarmee mijn laatste kiekje van de Zwarte Madonna. Het ontbreken van de containers bij de ingang suggereerd dat de laatste bewoners inmiddels zijn vertrokken.

Een paar dagen geleden had ik Robert Reeds ‘Down the bright way’ uit 1991 uit. Een tijd terug las ik zijn latere (2000) boek ‘Marrow’. Hoewel zijn stijl me in eerste instantie niet zo aansprak, ben ik toch steeds weer geboeid geraakt. Zowel DtBW als Marrow hebben een hoog fantastisch gehalte, en draaien beiden om artefacten van eerdere civilisaties. In Marrow betrof het een ruimteschip zo groot dat het meerdere malen de populatie van de aarde kon huisvesten, in DtBW gaat het om een brug tussen verschillende aardes.

Hiermee incarneert Robert Reed (kort door de bocht) Kripke’s ‘possible worlds’ semantiek, een logische theorie waar verschillende mogelijke werelden naast elkaar bestaan. Elk van deze werelden bevat het complete universum, en allemaal lijken ze op elkaar in bepaalde aspecten, maar in andere aspecten ook weer niet. Zo hebben al deze werelden een aarde, maar de condities op deze aarde verschillen nogal. De ‘bright way’ is een soort snelweg aangelegd door een onbekende en waarschijnlijk verdwenen civilisatie die het mogelijk maakt tussen deze werelden te reizen.

In het begin lijkt alles erg vredig. De mensheid is over deze snelweg aan het reizen, en zorgt voor vrede op elk van de aarde’s die ze passeren. Maar dan blijkt dat er ook een kwaadaardige kant aan het hele verhaal zit, en zo wordt het toch nog spannend. Het verhaal ontvouwt zich rondom een handjevol hoofdpersonen, waarbij het perspectief steeds wisselt.

Of ik het boek kan aanraden? Ik weet het niet, je moet er van houden. Ik kom altijd moeilijk op gang in Reeds boeken. Dat komt vooral door de nadruk op de sociale component van sci-fi, die me in eerste instantie doet terugdeinzen. Ik ben liefhebber van technisch en wetenschappelijk uitgewerkte sci-fi. Toch ga ik zeker meer van Reed lezen, zijn welhaast utopische werelden die wreed worden verstoord door allerlei ellende zijn op de een of andere manier toch uiterst boeiend.

Hoe dan ook, met DtBW achter de kiezen ben ik toch maar eens begonnen aan een boek dat al heel lang op de plank stond om gelezen te worden: Neal Stephenson’s Cryptonomicon. Voor wie Neal Stephenson kent van zijn eerdere Snowcrash, dit boek lijkt er tot dusver totaal niet op. Snowcrash is een haast manga-achtige cyberpunk, met hier en daar zelfs iets wat mij aan Douglas Adams doet denken. Cryptonomicon is meer down-to-earth en heeft meer diepgang. De stijl, ik was gewaarschuwd dat het een chaotisch boek was, springt van de hak op de tak. Dit lijkt erg op hoe je eigen gedachten gaan, en dat maakt dat de personages echt tot leven komen.

Voor wie denkt dat ik eigenlijk alleen maar Britse en Amerikaanse sci-fi lees: dat is eigenlijk wel een beetje zo. Maar dat hoeft niet zo te blijven, ik heb een paar voorzichtige stappen in de Russische sci-fi gezet, en dat beviel me ook best wel. Als iemand een winkel weet die engelse vertalingen van de Strugatsky brothers heeft, dan houdt ik me aanbevolen! Of er eigenlijk ook noemenswaardige Nederlandse sci-fi is? Geen idee, jij?

Afgelopen vrijdag, 4 mei, fietste ik zo rond 19.40 richting het Haagse homomonument tegenover madurodam. Ieder jaar organiseert COC Haaglanden daar een herdenkingsbijeenkomst. Vorig jaar was ik daar voor het eerst bij (overigens de eerste keer dat ik überhaupt bij een 4 mei herdenking was), en ik ben van plan daar een traditie van te gaan maken. Om naast het stilstaan bij de slachtoffers van oorlog in het algemeen en de tweede wereld oorlog in het bijzonder ook speciaal stil te staan bij de voortgaande onderdrukking van homoseksuelen.

Want het is broodnodig! De homohaat is bezig met een flinke comeback. Hadden we eerst Balkenende en zijn christenbroeders, nu zijn daar Rouvoet en die enge partij van de dieren (de zevende dags adventisten) aan toegevoegd (wolf in schaapskleren!). Waar Balkenende in Indonesië al verkondigde dat hij het homohuwelijk niet zag zitten, en daarmee aangaf dat hij homo’s maar minderwaardige mensen vind, hebben we nu de weigerambtenaar. Een ambtenaar die de grondwet aan zijn laars lapt en weigert homohuwelijken te sluiten.

Ik vind het eng, waar gaat dit naartoe. Wat is het volgende recht dat de christenhonden van homo’s af willen pakken? We gaan rap terug naar de middeleeuwen, nog even en homoseksualiteit is gewoon weer ouderwets verboden. Het christendom is een achterlijke godsdienst, net zoals iedere andere godsdienst, dat zich krampachtig vasthoudt aan verouderde teksten.
Het christendom is een gevaar voor onze samenleving. Want het zal niet ophouden bij het terug in de taboesfeer drukken van homoseksualiteit. Ook het ongehuwd samenwonen is tegen het zere been van de christenfundamentalisten. En het hele fenomeen van werkende vrouwen. Als het aan Balkenende en (zeker) Rouvoet ligt, staan vrouwen gewoon achter het aanrecht en dienen ze als incubators voor christelijk nageslacht. Meer nut heeft een vrouw niet voor een rechtegaard christen. Dit zijn slechts twee voorbeelden van ontwikkelingen die zich in zullen zetten als de christenhonden aan de macht blijven.
En de hypocrisie. De mond vol van respect en tolerantie, maar zodra puntje bij paaltje komt mag zo’n christenhond een hele groep beledigen en de grond in trappen. Ik walg van dat soort zwakzinnigen!

Nee, we moeten uitkijken met deze gevaarlijke tendens. Deze radicalisering dreigt de hard bevochten vrijheden in te perken. Het engste vind ik nog dat zoveel mensen op deze extremisten stemmen. Nederland is voor mij, als homo, geen gastvrij land meer. Ik ben hier dan wel geboren, maar door de gevestigde macht word ik verketterd. Voor hen ben ik een minderwaardig schepsel, een zondig mens, een duivelsaanbidder. Ik ben nog aan het bestuderen waar ik het beste asiel aan kan vragen (mischien is Sealand een optie). Ik voel mij in ieder geval niet meer op mijn gemak in dit homofobe land. Zelfs binnen zogenaamde vrijzinnige partijen als GroenLinks hoor ik nog regelmatig ‘ach wat zeuren die homo’s nou toch, ze hebben het toch goed dus laat ze hun mond houden’. Brrr.

Vanavond was er weer een sleutelfigurenoverleg over het verkeerscirculatieplan. Dus toog ik maar weer naar het oude stadhuis, alwaar de drie varianten (verleiden, CityRing en VCP Extra) gepresenteerd werden met de eerste doorrekening door de ambtenaren.

Het rapport hierover schijnt vanaf morgenochtend beschikbaar te zijn op de website van de gemeente, en voordat ik dat heb gezien ben ik niet bijzonder geneigd een mening over de varianten te gaan geven. De plaatjes laten namelijk genoeg te vragen open. Dat weerhield het vcp-nee er echter niet van om alvast maar hun mening te geven, gebaseerd op onvolledige informatie hadden zij hun keuze al gemaakt voor de variant CityRing).

De nieuwe wethouder, Peter Smid of was het nou Smit, geeft al toe dat de doorrekeningen niet volledig zijn. Bij alle modellen is als achtergrond het ‘flankerend beleid’ toegevoegd. Oftewel: transferia, beter OV en fietsverbindingen, stringent parkeerbeleid en natuurlijk autovrij maken van het Spui. Nadeel van het flankerend beleid is dat het duur is, en op de lange termijn wordt gesmeerd. Oftewel, het is nog maar de vraag of dat flankerend beleid daadwerkelijk wordt uitgevoerd.

Sowieso lijkt het me lastig om vooraf te berekenen wat een bepaald plan voor gevolgen heeft in de stad. Al was het maar omdat er allerlei ontwikkelingen gaande zijn (massale bouw van kantoren in de binnenstad bijvoorbeeld) of in de achterkamertjes reeds geplanned worden samen met de projectontwikkelaars. Maar ook allerlei psychologische effecten zijn volgens mij moeilijk in te schatten.

Een interessant punt is nog wel dat het proces van de bewoners van de Veerkaden tegen de gemeente is verloren. Dit heeft gevolgen voor de plannen van de gemeente, want het argument tegen afsluiting van de afrit Utrechtsebaan naar het Prins Bernhardviaduct is dat dit een verslechtering elders tot gevolg heeft. Dus als de gemeente nu wegen afsluit, zal dat ook tot verslechtering elders leiden. Uiteraard is een afname van, zeg, 6% aan de Veerkaden niet te vergelijken met een toename van 6% aan bijvoorbeeld de Dennenweg.

Mijn beeld van de avond blijft: dure mensen uit dure wijkjes met dure huisjes of zaakjes, die vooral bang zijn voor financieel verlies door de gevolgen van het VCP (enkele uitzonderingen daargelaten overigens). Mensen van de Vaillantlaan, de Neherkade of die wonen langs de Utrechtsebaan en dergelijke, die zul je hier niet vinden. Ze willen koste-wat-koste de CityRing variant erdoor drukken, en gebruiken te pas en te onpas argumenten die ze vervolgens net zo hard afwijzen als de gemeente deze gebruikt. Ik noem dat hypocriet. Net zoals het hypocriet is om eerst de raadsleden en wethouders te verwijten dat ze geen verkeerskundigen of milieukundigen zijn en daarom dus geen expertise bezitten, om dan vervolgens zelf wel hoog van de toren te blazen en te doen of je de waarheid in pacht hebt.

Nouja, 15 mei gaat het college een besluit nemen. 16 mei mogen de sleutelfiguren, diezelfde dure mannetjes uit dure huisjes dus, weer op komen draven. Ik zal, plichtsgetrouw als ik ben, maar weer op komen dagen.