Het weekend is weer om. Ik zit inmiddels weer lekker thuis, bij vriend en katten. Eindelijk weer eens, want door alle workshops, vergaderingen, conferenties, vrijwilligersactiviteiten, borrels, avonddiensten en ga zo maar door van ons beiden hebben we mekaar eigenlijk al een week niet gezien. Jammer dat ie nu fucking irritant met z’n mobiele telefoon Chaka Khan aan het afspelen is.

Maar goed, ter zake: GroenLinks discussie in de tent! De laatste workshop die ik bijwoonde vanmiddag ging over het gebruik van nieuwe media. Ik ga het kort samenvatten, want eigenlijk ben ik best moe. Tijdens de sessie bleek dat er goed nagedacht moet worden over het inzetten van nieuwe media.

Er werd gesproken over web 2.0, en daar bleek dat het begrip van de essentie achter dit modewoord bij sommigen wel en bij anderen weer totaal niet doorgedrongen te zijn. Het idee van broadcasten past niet meer op deze manier van kijken naar het internet. Een website neerzetten en dan maar verwachten dat iedereen daar naar toe komt, dat werkt niet (meer).

Belangrijke kanalen tegenwoordig zijn feeds en chat, en hoe zorg je nu dat je daar als politieke partij je boodschap kwijt kunt? Iedere week een uurtje ‘chatten’, dat werkt niet lijkt mij. Of één keer per week een uurtje op second life rondhangen, dat zet geen zoden aan de dijk.

Als je succes wilt hebben op het internet, het ‘web 2.0’, dan moet dat in je zitten. Je moet doordrongen zijn van het digitale bestaan, net als degenen die je wilt bereiken in cyberspace. Ik zit de hele dag op diverse chat kanalen, varierend van professioneel (kanalen over software projecten) tot vrije tijd (ouwehoer kanalen). Soms gaat het over politiek, of kan ik een GroenLinks standpunt in een chatsessie verwerken.

Hetzelfde met bloggen. Bloggen moet in je zitten. Je moet de drive hebben om elke keer weer een stukje te schrijven, daar over na te willen denken, en de reacties in de gaten te houden en te beantwoorden. Je moet als partij ook niet de illussie hebben dat je bloggers kunt sturen. Bloggers bloggen over wat hen bezig houdt, dat is vooral een persoonlijke aangelegenheid.

Dit grijpt weer terug op een eerdere workshop, waar ik uit meenam dat het voor veel mensen belangrijk is of ze zich kunnen identificeren met de mensen die deel uit maken van een politieke partij. Een manier om kennis te nemen van deze mensen, is via de blogs van deze mensen.

Goed, ik zou het kort houden, want ik was moe. Een erg geslaagd weekend, laten we vooral doorgaan op deze manier. Leuk om allemaal actieve GroenLinksers, bekenden maar ook nieuwe bekenden, te ontmoeten. In mei komt er een vervolg in een vergelijkbare setting. Maar dan meer concreet, om uiteindelijk uit te monden in een aantal voorstellen die op het congres van 2008 ter besluitvorming worden voorgelegd aan de leden.

Daar houd ik van. Want kolencentrales, die willen we gewoon niet. En dan kunnen we daar een hele boom over zetten, “nee, tenzij….” en dan een diepgaande technische verhandeling over vergassen, poederkool, biomassa bijstoken, multi-fuel en noem maar op. Maar de bottom line is, dat het onbegrijpelijk is dat er in Nederland anno 2007, na Al Gore, na alle ambitieuze doelstellingen van het kabinet, vijf nieuwe kolencentrales bij worden gebouwd.

Het blijkt lastig om hier juridisch iets aan te doen. Bestemmingsplannen bieden wellicht een aanknopingspunt maar dit is in feite bij voorbaat een verloren strijd. Bezwaren kunnen weg worden gewuifd met ‘het maatschappelijk belang’: economische voordelen door o.a. werkgelegenheid. Dat investeringen in duurzame energie ook voor werkgelegenheid zorgen vergeten de voorstanders, zoals bijvoorbeeld PvdA, maar even.

Ook Europa ligt dwars bij wetgeving rond kolencentrales. Er zijn allerlei emissie wetten (al dan niet in de maak), en bedingen met betrekking tot concurrentie en overheidsbemoeienis. Lang leve de vrije markt! De redenering van voorstanders is dat er allerlei regels over handel in emissierechten aan komen, en dat de plafonds voor uitstoot geleidelijk lager worden.

Maar wat waarschijnlijk realistischer is, is om te bedenken dat als we nu allerlei ranzige centrales bouwen, dat de normen die er eventueel zullen komen dan flink opgerekt zullen worden om de gebouwde centrales te accomoderen.

Maar GroenLinks laat het er niet bij zitten. Er komt actie. Actie op straat, actie in de kamer, actie actie actie. Er wordt gewerkt aan een wetsvoorstel. Er is namelijk een kolenbelasting, maar de centrales zijn hiervoor vrijgesteld. Een bijzonder vreemde situatie, als je bedenkt dat het kabinet bijvoorbeeld gebruik van spaarlampen wil stimuleren, zuinigere auto’s wil bevoordelen en energiebesparing hoog op de agenda zet. Want vier nieuwe kolencentrales stoten evenveel troep uit als het huidige nationale autopark!

Vanmiddag de laatste workshop van het discussieweekend. Maar zometeen eerst de lunch. Nu zit ik ik nog in het internetcafé, alwaar Selcuk net begint te zeveren over fimpjes en censuur en weet ik het. Gauw vluchten! Op zoek naar mijn aantekeningen van gisteren. Als iemand toevallig een paar velletjes A4 met aan de ene zijde in keurige blokletters gemaakte aantekeningen en aan de andere zijde uitgeprinte nieuwsbriefartikelen over Syllable tegenkomt: ik wil ze graag terug!

De zon is weg, en het is meteen koud op landgoed Ginkelduin. Het eten was wel erg lekker, en uiteraard verantwoord van oorsprong. De dag is voorbij, maar de avond moet nog beginnen. De band is inmiddels begonnen met spelen dus met een beetje mazzel komt iedereen zometeen de tent in en wordt het hier wat warmer.

Ik vind het tot nu toe een gezellige happening, om met David te spreken “GroenLinks is toch wel de leukste partij”. Waar ik blij van wordt is de oproep van Wynand Duyvendak voor ACTIE, in het bijzonder tegen de vijf nieuwe kolencentrales die het kabinet graag gebouwd ziet.

Inmiddels ook een blik geworpen op de stand ‘Materiaal van de toekomst’, maar ik snap het niet helemaal. Er is vooral bestaand materiaal uitgestald, met de slogan ‘Groei Mee’, die bij mijn weten uitgefaseerd wordt. Wel leuk dat er ook een (van gerecyclede autobanden gemaakte) frisbee komt.

Wat ik morgen ga doen, weet ik nog niet. Voorlopig wacht ik tot de band terugkomt, en op een gegeven moment zal ik wel gaan slapen. Eerst nog een biertje, als David nog eens terug komt.

De sfeer is vooralsnog goed, hier op landgoed Ginkelduijn. We zitten gezellig tussen de vakantiegangers en de reunie van Godelieve (?) te discussieren over de toekomst van GroenLinks.

In tent 3 was deze middag het thema ‘Kiezers: hoe groot is ons potentieel? Kunnen we 14 zetels halen?’, en ik was daar bij. Wat mij het meest bijbleef van de discussie, of nouja eigenlijk van de presentaties aan het begin van de sessie, was de benadering van GroenLinks als merk. Immers, 80% van de mensen heeft niets met politiek.

Dus hoezeer wij ook denken (willen) dat de inhoud er toe doet bij de keuze van het maken van een stem, zijn het andere factoren die de doorslag geven. Zo is voor de helft van de kiezers de identificatie met de mensen die in een partij rondlopen van groot belang. Zeker bij GroenLinks is dit het geval, aldus de heren onderzoekers. Daarnaast krijgen we relatief veel kiezers die vanuit de omgeving gestimuleerd worden op ons te kiezen.

Verder ging de discussie dan vooral over inhoud, en welke kant we op moeten met onze politiek. Maar dat lijkt mij helemaal niet de juiste discussie in deze context. Waar het bij ons nu vooral aan ontbreekt is een duidelijk merk. Zoals het merk CDA, dat staat als een huis lijkt me.

Wij krijgen ieder jaar wéér een nieuw logo. Het GroenLinks van nu lijkt visueel al niet eens op het GroenLinks van pak em beet 10 jaar geleden. Het lijkt mischien simplistisch gedacht, maar zulke dingen hebben grote invloed op de perceptie van GroenLinks.

Het goede nieuws uit al de onderzoeken: de kiezers die nu goed zijn voor onze 7 zetels zijn vooral ‘trouwe aanhang’. Die schudden we dus niet zomaar af, het kan vanaf hier alleen maar bergop gaan. Wat me wel opviel, was dat statistische gegevens zo vaak verkeerd worden geinterpreteerd.

Ik zit nu in het internetcafé in het landhuis, waar ik lekker snel via wifi kan internetten (mail checken, bloggen). Hoewel er in het veld ook best wel dekking is met m’n mobiele internet, blijft het bij GPRS. Zodirect is het diner, en vanavond gaan we feesten!

Ieder jaar rijkt Bits of Freedom de Big Brother awards uit. Deze awards zijn voor die instellingen en personen die de privacy van burgers inperken en daarmee Orwell’s Big Brother uit het boek 1984 een stapje dichterbij brengt. Vrijdag 21 september kan iedereen die niet naar Todays Art gaat de uitreiking in de Balie vanaf 20.00 uur bijwonen.

Uit de aankondiging van BOF:

“De nominaties van dit jaar laten een aantal zorgelijke trends zien. In plaats van gericht te handelen wordt toenemend vertrouwen gelegd in het grootschalig en vaak ook nog centraal vergaren en opslaan van persoonsgegevens. Een aantal genomineerden blijkt moedwillig niet te willen voldoen aan de regels op het gebied van privacy. De opdringerigheid is met de jaren alleen nog maar toegenomen. Tenslotte laat een aantal nominaties zien dat de overheid de burger steeds verder profileert, categoriseert en mogelijk ook stigmatiseert.”

Ikzelf had google als nominatie aangedragen, en deze is terug te vinden in het lijstje. Alle nominaties op een rijtje:

In de categorie personen: Minister Rouvoet, Maurice de Hond en Mark Rutte.

In de categorie overheid/instellingen: Belastingdienst, De Nederlandsche Bank, Het PNR Data Agreement.

En tot slot de categorie bedrijven: NS, Google, Schiphol.

De avond wordt afgesloten met de film “Suspect Nation” (UK 2006) van
regisseur Neil Ferguson en journalist Henry Porter, over de Britse en
Amerikaanse race naar een controlemaatschappij. Wie net als ik tijdens de uitreiking op Todays Art is, wellicht dat er begin oktober een herkansing komt met een speciale editie van cinema politiek in Den Haag.